रागने ज पोतानुं पद मानीने तेमां तमे सूता छे, परंतु ते तमारुं पद नथी....नथी....माटे हवे तो तमे
जागो.....ने राग वगरनुं शुद्ध चैतन्यपद तमारुं छे–तेने ओळखो. रागने निजपद मानीने अत्यार सुधीनो
काळ संसारपरिभ्रमणमां गुमाव्यो....परंतु हवे तो जागो.........ने आ शुद्धचैतन्यमय जे निजपद छे तेने
संभाळो.–
सुप्त यस्मिन्नपदमपदं तद्विबुध्यध्वमंधा।
एतैतेतः पदमिदमिदं शुद्धचैतन्यघातोः
शुद्ध शुद्ध स्वरसभरतः स्थायिभावत्वमेति।।
राजानुं पद तो सोना–रत्ने जडेलुं सिंहासन छे. तेम त्रण लोकनो श्रेष्ठ पदार्थ एवो आ चैतन्यराजा
निजचैतन्यपदने भूलीने, रागादिने ज पोतानुं स्वरूप मानतो थको ते रागना घेनमां मस्त थईने
उकरडानी जेम विकारी भावोमां सूतो छे ने तेमां सुख माने छे....पण ते रागादि कांई चैतन्यराजाने
रहेवानुं खरूं पद नथी. चैतन्य राजानुं खरुं पद तो शुद्धचैतन्यधातुनुं बनेलुं, ने आनंदरूपी रत्नोथी जडेलुं
छे. आचार्यदेव ते पद बतावीने जीवने जगाडे छे के–
देखतो नथी ते छती आंखे अंध छे.....आचार्यदेव कहे छे के अरे अंध प्राणीओ! हवे तो तमारां ज्ञानचक्षुने
खोलीने तमारा चैतन्यनिधानने नीहाळो!
राग वगरनुं शुद्धचैतन्य ते ज तमारुं पद छे ने तेमां ज तमारी शोभा छे.... माटे तमे आ शुद्ध चैतन्यने ज
निजपद तरीके देखो.....ने आ तरफ आवो......आ तरफ आवो. अंतरमां तमारा चैतन्यपदने देखतां ज तमारा
जन्ममरणनो अंत आवी जशे ने अपूर्व सिद्धपदनी प्राप्ति थशे.