छोडो! अने तमारा चैतन्यतत्त्वने परथी भिन्न जाणीने तेना
चैतन्यरसने हवे तो आस्वादो! चैतन्यना रसिक थईने हवे तो
वगर अज्ञानपणे मोहथी संसारभ्रमण कर्युं......परंतु हवे अमे
स्व–परनी अत्यंत भिन्नता बतावी, ते जाणीने हवे तो मोहने
परथी भिन्न जाणीने अंतर्मुख थतां ज तमने तमारा ज्ञाननो
अपूर्व अतीन्द्रियस्वाद अनुभवमां आवशे.
रसियो था; परना रसमां तुं अनंतकाळथी दुःखी थयो, हवे तो
कोई जड–चेतन पदार्थो साथे तारे त्रण काळमां कदी पण
एकमेकपणुं नथी, माटे परमां आत्मबुद्धि छोड ने तारा आत्मामां
ज्ञाननो स्वाद अनुभवमां आवशे.....तारुं अज्ञान टळीने तने
भेदज्ञान थशे.....तारुं मिथ्यात्व टळीने तने सम्यक्त्व थशे.....तारुं
परद्रव्योथी भिन्नपणुं देखाडयुं, हवे तो तुं भेदज्ञानरूप परिणम....
हवे तो तुं आत्मानो रसिलो थईने तेनो अनुभव कर.
रस जेने फीक्का–निरस लागे छे......चैतन्यरस सिवाय बीजो कोई
उपदेश सांभळीने जरूर स्व–परना भेदज्ञानवडे मोहने छोडीने
आत्मानो अनुभव करे छे.
रसयतु रसिकानां रोचनं ज्ञानमुंद्यत्