जाने सो करता नहि होइ, करे सो जाने नहीं कोइ।
પરિપૂર્ણ તીખાસની તાકાત છે, તેમ દરેક આત્મામાં પરિપૂર્ણ સર્વજ્ઞતાની તાકાત છે, તેને
ઓળખીને તેમાં એકાગ્રતાવડે સર્વજ્ઞતા ને પૂર્ણાનંદ પ્રગટે છે. સર્વજ્ઞતા કે પૂર્ણાનંદ ક્યાંય
બહારથી કે રાગમાં એકાગ્રતાથી પ્રગટતા નથી. મારા સ્વભાવમાં જ પૂર્ણાનંદને સર્વજ્ઞતા
પ્રગટવાની તાકાત છે–એવા અંતર્વિશ્વાસથી સમ્યગ્દર્શન પ્રગટ કરતાં જ અનંતભવનું મૂળ કપાઈ
જાય છે; જેમ ઝાડનું મૂળ કપાઈ ગયા પછી ડાળ–પાન લાંબો વખત રહેતા નથી પણ અલ્પકાળમાં
જ સુકાઈ જાય છે, તેમ સમ્યગ્દર્શન થતાં જ્યાં સંસારનું મૂળ છેદાઈ ગયું ત્યાં ધર્મીને લાંબો સંસાર
રહેતો નથી; તે અલ્પકાળમાં મુક્તિ પામે છે. આવું સમ્યગ્દર્શન દરેક જીવે કરવા જેવું છે.
જીવ ખરેખર ‘ધર્મ–દીવાકર’ છે...તે જ ‘જ્ઞાનદીવાકર’
છે; તેને આત્માના અસંખ્ય પ્રદેશે જ્ઞાનદીવડા પ્રગટી
ગયા છે ને અજ્ઞાન–અંધકારનો નાશ થઈ ગયો છે.
હજી તો જેને જ્ઞાનપ્રકાશી આત્માનું ભાન પણ નથી,
આત્મામાં જ્ઞાનદીવડો પ્રગટાવ્યો નથી ને અજ્ઞાનનું
અંધારું ટાળ્યું નથી તે ‘ધર્મદીવાકર’ શેનો?
ચિદાનંદતત્ત્વમાં સમ્યક્શ્રદ્ધાની ચીનગારીવડે જેમણે
અતીન્દ્રિય જ્ઞાનથી ઝગમગતા દીવડા પ્રગટાવ્યા
એવા ધર્માત્મા જ ખરેખરા ધર્મદીવાકર છે.