: ६ : आत्मधर्म: १९प
मानीने तेनो तो तें अनंत काळथी अभ्यास कर्यो, छतां तने चैतन्यविद्या प्राप्त न थई, तने तारो
आत्मा अनुभवमां न आव्यो, ने तुं अज्ञानी ज रह्यो.. माटे हवे तारी ए मिथ्याबुद्धिने छोडीने अमे
कहीए छीए ते रीते तुं अभ्यास कर.–एवा अभ्यासथी छ महिनामां तो तने जरूर चैतन्यविद्या प्राप्त
थशे...छ महिना सुधी लगनीपूर्वक अभ्यास करतां तने जरूर आत्मानो अनुभव थशे. भाई, छ
महिना तो अमे वधुमां वधु कहीए छीए, जो उत्कृष्ट आत्मलगनीपूर्वक तुं प्रयत्न कर तो तो बेघडीमां
ज तने आत्मानो अनुभव थशे.
अहा, जुओ तो खरा...आ चैतन्यना अनुभवनो मार्ग? केटलो सरल अने सहज? चैतन्यनो
अनुभव सहज अने सरल होवा छतां, दुनियाना नकामा कोलाहलमां जीव रोकाई गयो होवाथी तेने
ते दुर्लभ थई पड्यो छे. तेथी आचार्यदेव खास शरत मूके छे के दुनियानो नकामो कोलाहल छोडीने
चैतन्यना अनुभवनो अभ्यास कर...एक चैतन्यतत्त्व सिवाय बीजुं बधुं भूली जा...आ रीते, मात्र
चैतन्यनो ज अभिलाषी थईने अंतरमां तेना अनुभवनो अभ्यास कर तो तेनी प्राप्ति केम न थाय? –
जरूर थाय. ‘केटला वखतमां?’–के मात्र बे घडीमां! कदाच तने कठण लागे अने वार लागे तो पण
वधुमां वधु छ महिनामां तो जरूर आत्मानी प्राप्ति थशे. आ रीते आत्मप्राप्तिना अभ्यासनो वधुमां
वधु कोर्स छ महिना छे.
अहीं ‘वधुमां वधु छ महिना’ कहीने कांई काळनी गणतरी उपर वजन नथी देवुं, परंतु शिष्यने
आत्मलगनीना भाव केवा उग्र छे ते बताववुं छे. आखाय जगतनी दरकार छोडीने जे शिष्य
आत्मानो अनुभव करवा तैयार थयो ते शिष्य काळना माप सामे जोतो नथी....के ‘केटलो काळ थयो!’
–ते तो अंतरमां चैतन्यने पकडवाना अभ्यासमां ऊंडो ने ऊंडो ऊतरतो जाय छे, क्षणे क्षणे
चैतन्यस्वभाव नजीक ने नजीक थतो जाय छे. आवो ने आवो धारावाही अभ्यास ठेठ आत्मानो
अनुभव थतां सुधी ते चालु ज राखे छे. आवा अनुभवना अभ्यासमां तेने पोताने ज अंतरमां
प्रतिभासे छे के मारा चिदानंद स्वभावनी शांति हवे नीकटमां ज छे, सुखना समुद्रने स्पर्शीने हवा
आवी रही छे, हवे सुखनो समुद्र एकदम पासे ज छे. आथी आचार्यदेवे कह्युं के: हे भाई! छ महिना
आवो अभ्यास करवाथी तने पोताने ज तारा हृदयमां चैतन्यनो विलास देखाशे. माटे बीजी
आडीअवळी अत्यारसुधीनी अभ्यासेली तारी दलीलो एक कोर मूक, अने आ रीते अंतरमां चैतन्यना
अनुभवनो अभ्यास कर.
जुओ, आ चैतन्यविद्यानो अभ्यास! आ चैतन्यविद्या तो भारतनी मूळ विद्या छे. अगाउ तो
बाळपणथी ज भारतना बाळकोमां आवी चैतन्यविद्याना संस्कार रेडाता....माताओ पण धर्मात्मा
हती, तेओ पोताना बाळकोने आवा उत्तम संस्कारो शीखवती. अने बाळको पण अंतरमां अभ्यास
करी–अंतरमां ऊतरीने–आठ आठ वरसनी उंमरमां आत्मानो अनुभव करता...भारतमां
चैतन्यविद्यानो आवो धीकतो धर्मकाळ हतो....तेने बदले आजे तो आ चैतन्यविद्यानुं श्रवण मळवुं पण
केटलुं दुर्लभ थई पड्युं छे!! परंतु जेने हित करवुं होय ने शांति जोईती होय तेणे आ चैतन्यविद्या
शीख्ये ज छूटको छे.....आ सिवाय जगतनी बीजी कोई विद्यावडे आत्माने हित के शांतिनो अंश पण
मळे तेम नथी, माटे हे जीवो! ‘आ वात अमने न समजाय....अमने अघरुं लागे.....अत्यारे अमने
टाईम नथी’–एम नकामुं कलबल करवानुं छोडो.....ने आ चैतन्यना अभ्यासमां ज तमारा आत्माने
जोडो. छ महिना एकधारो अभ्यास करवाथी तमने जरूर आत्मभान अने आत्मशांति थशे.
बहारनी बीजी विद्या–मेट्रीक के एम. ए. वगरे भणवा माटे केटला वर्ष गुमावे छे? पैसा
कमावा माटे परदेशमां पण केटला वर्ष गुमावे छे? तो आ चैतन्यविद्या–के जे अपूर्व छे तेने माटे एक
वार छ महिना तो काढो. छ महिना तो चैतन्यविद्यानो अभ्यास अंतरमां करो, मन नहि, राग नहि,
परनी अपेक्षा नहि एम परना अवलंबन वगर स्वाश्रित चैतन्यना अनुभव माटे निश्चलपणे छ
महिना तो अंतरमां प्रयत्न करो. बीजी बधी वातोथी निवृत्त थईने, समस्त परभावोथी हुं जुदो छुं–
एम लक्षमां लईने, अंतरमां ऊतरीने चैतन्यसरोवरमां एक वार तो डूबकी मारो. स्वरूपना
अभ्यासथी आत्मप्राप्ति सुलभ छे,–वधुमां वधु छ महिनामां जरूर ते प्राप्त थाय छे.