दोडतो आवे, केम के तेने खबर छे के हवे मजूरीथी छूटीने घरे शांतिथी घास खावानुं छे. तेम
अनंतकाळना भवभ्रमणथी थाकीने हवे स्वभाव समजवानो अवसर आवतां आत्मार्थीने एवो
उत्साह होय छे के अंतरमां तेनो पुरुषार्थ उल्लसे छे–परिणति दोडती दोडती स्व–घर तरफ वळे छे.
संसारभ्रमण वखते तो पुरुषार्थ हणाई गयो हतो पण स्वभावने साधवानो अवसर आवतां
आत्मार्थीनो पुरुषार्थ वेगपूर्वक अंतरमां वळे छे; केम के तेने खबर छे के हवे अनंतकाळना
भवभ्रमणना दुःखथी छूटीने स्वभावना परम आनंदनो शांतिथी अनुभव करवानो छे.–आ रीते
पोताना स्वभावकार्यने साधवा माटे अंतरमां उत्साह आववो जोईए.
वीश बोलथी विधविध प्रकारे अलौकिक रीते आत्मानुं स्वरूप समजावे छे.
ग्रहण एटले के जाणवुं जेने थतुं नथी ते अलिंगग्रहण छे. आ रीते आत्माने अलिंगग्रहण कहेतां
अतीन्द्रियज्ञानस्वरूपे ते लक्षमां आवे छे.
जाणे एवुं चेतनानुं स्वरूप छे. आवी अतीन्द्रियचेतनास्वरूप आत्मा छे, तेने ज अहीं ‘अलिंगग्रहण’
कहीने ओळखाव्यो छे.
वास्तविक ओळखाण नथी. अने आत्मानी वास्तविक ओळखाण वगर सर्वज्ञनी के संतोनी पण साची
ओळखाण के स्तुति थती नथी.
ज्ञानस्वरूप पोताना आत्माने जाणवो ते सर्वज्ञ भगवाननी निश्चयस्तुति छे. आ रीते स्वसन्मुख
थईने आत्मानी साची ओळखाण करवाथी ज सर्वज्ञनी अने संतज्ञानीओनी साची ओळखाण थाय
छे, ने एवी ओळखाण थाय त्यारे ज तेमनी साची स्तुति होय छे. ओळख्या वगर स्तुति कोनी?
अपवाद थाय छे. सर्वज्ञनुं ज्ञान अतीन्द्रिय छे, तेने ईन्द्रियनुं अवलंबन जरा पण नथी. आवा
अतीन्द्रियस्वरूपे आत्माने लक्षमां लेवो ते ज सर्वज्ञनी खरी स्तुति छे. अतीन्द्रिय आत्माने ईंद्रियवडे
जाणनार मानवो तेमां सर्वज्ञनी स्तुति नथी पण सर्वज्ञनो अपवाद छे.