चैत्र: २४८६ : १प:
धर्मात्मानी अनुभवदशानुं
वर्णन अने
ते अनुभवनो उपाय
राजकोट शहेरमां समयसार गा. १४२–४३–४४
उपरनां महत्वनां प्रवचनोनो सार
स्वभावनुं अवलंबन लईने
आत्मानी शुद्धतानो अनुभव करे
त्यारे साधकपणुं अने कृतकृत्यता थाय
छे. भाई, विकल्पोना अवलंबनमां
क््यांय मोक्षमार्ग नथी; माटे तेनुं
अवलंबन छोड, तेनाथी जुदो था, ने
ज्ञानस्वभावमां तारा उपयोगने
जोड....अंतर्मुख थईने अतीन्द्रिय
आनंदरसना घूंटडा पी.–आवी
धर्मात्मानी अनुभवदशा छे, ने आ
ज ते अनुभवनो उपाय छे.
१. जेने आत्मानुं कल्याण करवुं होय तेणे ज्ञानस्वभावी आत्मानो निर्णय करीने तेनो रागथी
भिन्न अनुभव करवो, ते ज उपाय छे. ज्यां सुधी जीव आवो अनुभव न करे अने विकल्पोना वेदनमां
अटकी रहे त्यां सुधी ते आत्माना गमे तेवा विकल्पो कर्या करे तो पण तेथी शुं?–ते विकल्पोथी कांई
सिद्धि नथी, माटे ते विकल्पोनी जाळने ओळंगीने ज्ञानस्वभावनो अनुभव करो;–एम आचार्यदेव
उपदेश करे छे.
छे कर्म जीवमां बद्ध वा अणबद्ध ए नयपक्ष छे,
–पण पक्षथी अतिक्रान्त भाख्यो ते ‘समयनो सार’ छे. (१४२)
२. ‘मारी पर्यायमां कर्मनुं बंधन छे’ एवा विचारमां कोई जीव अटके तो तेथी कांई तेने
बंधनरहित आत्मानो अनुभव थतो नथी; तेमज ‘मारो स्वभाव कर्मबंधनथी रहित छे–एवा
विचारमां कोई