: ४ : आत्मधर्म: १९९
९. स्वयंभू आत्माने संसारदशा गई ते गई, हवे फरीने कदी संसार नहि थाय.
१०. शुद्धोपयोगना प्रसादथी थयेली आवी शुद्धात्मस्वभावनी प्राप्ति ते प्रशंसनीय छे.
११. बीजा कोई कर्तानी अपेक्षा वगर, आत्मा पोते ज कर्ता थईने स्वयं सर्वज्ञ थयो छे तेथी ते
‘स्वयंभू’ छे.
१२. बीजा कोई कार्यनी अपेक्षा वगर, आत्मा पोते ज सर्वज्ञतारूप, कार्यरूपे परिणम्यो छे तेथी ते
‘स्वयंभू’ छे.
१३. बीजा कोई साधन (करण) नी अपेक्षा वगर, आत्मा पोते ज करण (साधन) थईने सर्वज्ञ
थयो छे तेथी ते ‘स्वयंभू’ छे.
१४. बीजा कोई संप्रदाननी अपेक्षा वगर, आत्मा पोते ज संप्रदान थईने सर्वज्ञ थयो छे ते ‘स्वयंभू’ छे.
१प. बीजा कोई अपादाननी अपेक्षा वगर, आत्मा पोते ज अपादान थईने सर्वज्ञ थयो छे तेथी ते
‘स्वयंभू’ छे.
१६. बीजा कोई आधारनी अपेक्षा वगर, पोताना स्वभावना आधारे ज आत्मा सर्वज्ञ थयो छे तेथी
ते ‘स्वयंभू’ छे.
१७. हे जीव! सर्वज्ञ थवा माटेनी सामग्री (छए कारको) तारा स्वभावमां ज छे, माटे बाह्य सामग्री
शोधवानी आकुळता छोड....ने स्वभावमां उपयोग जोडीने तेने ज साधन बनाव.
१८. रागमां एवी ताकात नथी के ते आत्मानी सर्वज्ञतानुं के सम्यक्त्वादिनुं साधन थाय.
१९. पोताना स्वभावने साधवा माटे आत्माने जो परनी के रागनी अपेक्षा लेवी पडे तो ते ‘स्वयंभू’
न थयो पण पराधीन थयो; पराधीनता तो सुख केम होय?
२०. सुख तेने कहेवाय के जेमां स्वाधीनता होय, जेमां बीजानी अपेक्षारूप पराधीनता न होय.
२१. शुद्धोपयोगना प्रभावथी स्वयंभू थयेला सर्वज्ञ आत्माने ईंद्रियो वगर ज परिपूर्ण ज्ञान ने
आनंद होय छे, केमके आत्मानो स्वभाव ज ज्ञान ने आनंद छे.
२२. स्वभावने परनी अपेक्षा होय नहि, तेथी स्वयमेव परिपूर्ण ज्ञान ने आनंदरूपे परिणमेला
स्वयंभू आत्माने पोताना ज्ञान के आनंद माटे ईंद्रियविषयोनी अपेक्षा नथी.
२३. जेम सर्वज्ञ थयेला आत्मानुं ज्ञान के सुख ईंद्रियविषयोमांथी आवतुं नथी, तेम जगतना कोई
पण आत्मानुं ज्ञान के सुख ईंद्रियविषयोमांथी आवतुं नथी.
२४. धर्मी जाणे छे के: ज्ञानस्वभावोहं...आनंदस्वभावोहं.
२प. अन्य कोई पण कारकोनी अपेक्षा वगर, शुद्धोपयोगना प्रसादथी स्वयमेव छ कारकरूप थईने जे
केवळज्ञानरूपे ने अतीन्द्रिय परमानंदरूपे प्रगट्यो एवा ‘स्वयंभू’ आत्मानी प्रशंसा करीने श्री
कुंदकुंदाचार्यदेव केवळज्ञानरूपी सुप्रभातना गाणां गाय छे, तेनुं बहुमान करे छे.
२६. अतीन्द्रिय ज्ञान ने आनंदरूपी जे मंगल सुप्रभात ऊग्युं ते प्रशंसनीय छे, ते आदरणीय छे, ते
मंगल प्रभात सदाकाळ जयवंत रहेशे.
२७. आत्माना ज्ञानानंदस्वभावनी प्रतीत करवी ते पण सम्यक्रूपी मंगल प्रभात छे, ते पण
आनंदरूप छे.
२८. अहा! ईंद्रियो वगर अने राग वगर ज ज्ञान ने आनंद होय छे–ए वात स्वभावसन्मुख थया
वगर बेसे तेम नथी.
२९. अनादिथी अज्ञानी जीवोने देहबुद्धिथी ईंद्रियविषयोमां ज सुखनी कल्पना छे, अतीन्द्रिय आत्मसुखनुं
लक्ष पण नथी; स्वयंभू’ आत्माना ज्ञान ने सुखनी वात सांभळता तेने प्रश्न ऊठे छे के ईंद्रियो वगर
ज ज्ञान अने सुख कई रीते होय? रूप–रस–गंध वगेरे कोई पदार्थ वगर ज ज्ञान ने सुख केम होय?