अषाड: २४८६ : ११ :
ज्ञानस्वभाव तरफ जाय
त्यारे सर्वज्ञनी स्तुति थाय
* आत्मानो स्वभाव ‘ज्ञान’ छे.
* ते ज्ञानस्वभाव पूर्ण स्वानुभवप्रत्यक्ष थई शके छे. नीचे साधकदशामां पण मति–श्रुतज्ञानवडे
तेनो स्वानुभव थई शके छे.
* पूर्ण विकासने पामेलुं ज्ञान समस्त ज्ञेयोना पारने पामी गयुं छे. सर्वज्ञताने पामेलुं ज्ञान
पोतानी अचिंत्य शक्तिवडे अनंत पदार्थोना अंतने पामी जाय छे. पदार्थोनो अंत न होवा छतां
पोताना बेहद सामर्थ्यवडे ज्ञान तेने पण पोतानुं ज्ञेय बनावे छे. जो तेने पण ज्ञेय न बनावे तो
ज्ञाननुं सामर्थ्य अधूरुं रही जाय छे एटले तेनी सर्वज्ञता सिद्ध थती नथी.
* ज्ञानना आवा महान सामर्थ्यने जाणे ते जीवनुं ज्ञान रागादि तुच्छ विभावोमां न अटकतां,
ज्ञान स्वभाव तरफ ज वळे छे.
सर्वज्ञभगवाननी निश्चयस्तुति कोने कहेवी?–तो आचार्यदेव कहे छे के ईंद्रियोथी ने रागथी पार
थईने अंतरमां पोताना सर्वज्ञस्वभावनी सन्मुख थईने तेनुं स्वसंवेदन करवुं ते सर्वज्ञभगवाननी
खरी स्तुति छे. जेणे सर्वज्ञस्वभावनी श्रद्धा करी, स्वीकार कर्यो, अनुभव कर्यो तेणे सर्वज्ञनी भक्ति
करी, ते सर्वज्ञनो दास थयो, ते सर्वज्ञनो सेवक–आराधक थयो. ते सर्वज्ञना मार्गमां आव्यो. जेणे
ज्ञानस्वभावनी सन्मुखता करी नथी, तेनी श्रद्धा करी नथी तेणे सर्वज्ञ अरिहंतदेवने खरेखर ओळख्या
नथी, अने ओळखाण वगर खरी स्तुति क््यांथी होय? माटे पोताना स्वभाव तरफ जाय त्यारे
सर्वज्ञनी स्तुति थाय.
वैशाख वद ८: प्रवचनसार गा. ४८ उपरनां प्रवचनमांथी
_________________________________________________________________
हेय ज्ञेय उपादेय
हेय–त्यागरूप तो पोताना द्रव्यनी अशुद्धता,
ज्ञेय–विचाररूप अन्य षट् द्रव्यनुं स्वरूप,
उपादेय–आचरणरूप द्रव्यनी शुद्धता.
–पं. बनारसीदासजी
_________________________________________________________________