: १८ : आत्मधर्म : २०३
एक उपयोगी चिठ्ठी
अमदावादना श्रीमंत शेठश्री मणिलाल जेसंगभाईने पू.
गुरुदेव प्रत्ये भक्तिभाव छे. थोडा वखत अगाउ ज्यारे तेमना
एक पौत्र अमेरिकामां मोटर अकस्मातमां मृत्यु पाम्या अने ते
कारणे तेमनुं मन विशेष उद्विग्न रह्या करतुं हतुं त्यारे तेमणे पू.
गुरुदेव पासे कांईक आश्वासनवचनो लखी आपवानी मांगणी
करी. ते वखते गुरुदेवे पोताना हस्ताक्षरे एक चिठ्ठी लखी
आपी हती...वैराग्यभरेली गुरुदेवनी आ आश्वासन–चिठ्ठी
बधा जिज्ञासुओने उपयोगी होवाथी अहीं आपवामां आवी
छे–
सहजानंद आत्मानुं स्मरण करवुं.
कोई पदार्थ कोई पदार्थनो कर्ता–भोक्ता थई शकतो नथी.
संयोगनी गोदमां वियोग पडयो छे. माताए पुत्रने गोदमां लेवा पहेलां पुत्र अनित्यतानी
गोदमां पडेलो ज छे. माटे–
सर्वज्ञनो धर्म सुशर्ण जाणी,
आराध्य आराध्य! प्रभाव आणी.
अनाथ एकांत सनाथ थाशे,
एना विना कोई न बांह्य स्हाशे.
उपरोक्त चिठ्ठी लखी आप्या बाद, केटलाक वखत पछी फरीने पण मणिलालभाई तरफथी
आश्वासन माटेना बे शब्दोनी मांगणी आवतां गुरुदेवे नीचे मुजब कह्युं हतुं–
‘सहज आत्मआश्रय ते सुखरूप छे.
तेनी आराधना करवी”
अहा, दुःखमय संसारना शोकसागरमां डुबेला जीवोने उद्वेगथी छोडावीने, धर्मात्मानां वचनो
शांत–वैराग्यरसनुं केवुं मधुर सींचन करे छे. अने तेने आराधनानो केवो उत्साह जगाडे छे! ते आ
वचनामृतनुं मनन करतां जणाई आवे छे. खरूं ज छे के–
वचनामृत वीतरागनां...
परम शांत रसमूळ”
यथार्थ वस्तुस्थितिनुं अवलंबन ते ज खरा आश्वासननो अने शांतिनो उपाय छे. संसारना
कोई पण प्रसंगे जिज्ञासु–आत्मार्थी जीवे वस्तुस्थितिनुं स्वरूप विचारीने तेनुं अवलंबन लेवुं–ए कर्तव्य
छे. ए ज वात गुरुदेवे उपरनी चिठ्ठीमां बतावी छे.