: २२ : आत्मधर्म: २०४
वै रा ग्य स मा चा र
(१) अमरेलीवाळा प्रेमचंदभाई खारा वगेरेनां बहेन मणिबेन खारा भादरवा सुद ११ ना रोज
आकस्मिक सर्पदंशथी सोनगढमां स्वर्गवास पामी गया. तेमनी उमर लगभग ७३ वर्षनी हती. लगभग ३०
वर्षथी तेओ पू. गुरुदेवना सत्समागममां आवेला. गुरुदेव प्रत्ये तेमने घणो भक्तिभाव हतो. लगभग २प
वर्ष पहेलां ज्यारे केटलाक बहेनोने एक खास फाळो कर्यो त्यारे तेमणे उदारताथी रूा. १प००) लखाव्या हता.
भादरवा सुद दसमनी बपोरे तो गुरुदेवना प्रवचनमां आवेला....ने रात्रे पथारीमां ज तेमने सर्पदंश थयो......
पू. गुरुदेवनुं अने बेनश्रीबेननुं तेओ रटण करता हता....पू. श्री शांताबेने रात्रे त्रणचार कलाक तेमनी पासे
बेसीने धार्मिकवचनो संभळाव्या हता, गुरुदेवनुं नाम सांभळीने तेओ प्रमोद बतावता हता, अने पोतानी
बधी मुडी शुभखातामां वपराय एवी ईच्छा तेमणे करी हती.....आथी तेमना भाईओए तेमना लगभग
रूा. ७००) जिनमंदिरमां तेमज बीजा शुभखाताओमां आपेल छे. संसारना क्षण भंगुरताना आवा दाखला
रोज रोज बन्यां ज करे छे...आवा असार अने क्षणभंगुर संसारमां देव–गुरु–धर्म ज शरणरूप छे. स्व.
मणिबेननो आत्मा श्री देव–गुरु–धर्मना शरणे सम्यक्त्वादिनी आराधना वडे, अनादिना मिथ्यात्वादिनुं झेर
उतारीने अमृतमयसिद्धपदने पामे.....एम भावना भावीए छीए.
(२) धांग्रधांना भाईश्री छोटालाल डामरदासना सौथी नाना सुपुत्र धीरेन्द्रकुमार
(–ब्र.कंचनबेन वगेरेना भाई) भादरवा वद बीजना रोज जामनगर मुकामे आकस्मिक स्वर्गवास
पामी गया छे. तेमनी उमर मात्र १९ वर्षनी हती अने भावनगर कोलेजमां ईन्टर–कोमर्सनो अभ्यास
करता हता भावनगरनी वोलीबोल टीममां तेओ जामनगर रमवा गयेला, त्यां रणजीतसागर तळाव
जोवा गयेल, ते वखते अकस्माते पग लपसी जतां तेओ तळावमां पडी गया ने तेमनो स्वर्गवास थई
गयो. सोनगढमां आ समाचार आवतां वैराग्यनुं घेरुं वातावरण छवाय गयुं......अने एमना
कुटुंबीजनो उपर तो जाणे कपरी परीक्षा आवी पडी. परंतु संतज्ञानीओनी समीपताना प्रतापे तेमना
बधा कुटुंबीओए धैर्य राखीने वैराग्यना मार्गे पोताना परिणाम वाळ्या छे. खरेखर, ज्ञानीओनी
अमृत छांयडी जगतना गमे तेवा प्रतिकूळ–अनुकूळ प्रसंगमां पण आत्मार्थी जीवने केवी शरणभूत
थाय छे–ते आवा प्रसंगे विशेष देखाई आवे छे. ज्ञानीओ खरुं ज कहे छे के भाई! आ तो तारी
परीक्षाना प्रसंगो छे; आवा प्रसंग उपरथी तो आत्मार्थी जीवे आत्माने चानक चडावीने झटझट
आत्मार्थ साधवा माटे तत्पर थवा जेवुं छे. अरे आत्मा! संसारनी आवी क्षणभंगुर स्थिति जाणीने तुं
तेनाथी पाछो वळ....ने तारा परिणामने आत्महितमां जोड.
भाई धीरेन्द्रनो स्वभाव घणो सरल, शांत अने भद्रिक हतो. पू. गुरुदेव प्रत्ये तेने घणो भक्तिभाव
हतो अने गुरुदेवनी चरणसेवा माटे तेने एटलो प्रेम हतो के ते माटे दर शनि–रविनी रजामां ते सोनगढ
आवतो, ने गुरुदेवनी सेवानो लाभ लेतो. कोलेजना अभ्यासमां तेमज रमतगमतमां पण ते प्रथम कक्षानो
विद्यार्थी हतो, एटलुं ज नहि, कोलेजना प्रोफेसरो अने विद्यार्थीओमां ते खूब प्रिय हतो....तेना स्वर्गवासनी
वात सांभळतां अनेक कोलेजो तरफथी शोक प्रस्ताव थया हता. बे वर्ष पहेला सोनगढमां “बलीदान अने
प्रभावना” नामनुं अकलंक–निकलंकनुं एक सुंदर नाटक थयेल तेमां अकलंकनुं मुख्य पात्र धीरेन्द्रकुमारे घणुं
ज सुंदर भजव्युं हतुं. तेमनुं आखुं कुटुंब धर्मप्रेमी छे, तेमनी चारेय बहेनो बालब्रह्मचारी छे अने
सोनगढमां ज रहीने संतोनी सेवामां आत्महितनी भावना पूर्वक पोतानुं जीवन वीतावे छे; भाई धीरेन्द्रनी
पण पोतानी बहेनोने अनुसरवानी भावना हती. जामनगर जतां पहेलांना पत्रमां तो ते लखे छे के मारी
जामनगर जवानी ईच्छा न हती मारी तो सोनगढ गुरुदेव पासे आववानी ईच्छा हती, परंतु टीमनी साथे
जवुं पडे छे: पाछा फरतां वद त्रीजे सोनगढमां उतरीश–परंतु कुदरतमां तेनी आ भावना पूरी थवानुं
लखायुं न हतुं....त्रीजने दिवसे सोनगढमां हजी तो तेनी आववानी राह जोवाती हती–तेने बदले बीजा ज–
न सांभळी शकाय एवा समाचार आव्या, ने मात्र मंडळमां ज नहि परंतु आखा सोनगढमां शोकनी
लागणी प्रसरी गई...गुरुदेव तो घणा दिवस सुधी वैराग्यनी धूनमां रह्या; तेओ धीरेन्द्रनो करुण वैराग्य
प्रसंग याद करीने वारंवार वैराग्य भरेला उद्गारो, सज्झायो, श्रीकृष्ण वगेरेनां द्रष्टांतो कहेता; धीरेन्द्रना
कुटुंबीजनोने गुरुदेवे घणी वैराग्य भरेली शिखामणद्वारा आश्वासन आप्युं हतुं अने कह्युं हतुं के