દ્વિ. જેઠ : ૨૪૮૭ : ૧૩ :
જીવ અજીવ, પુણ્ય, પાપ, આસ્રવ, સંવર, નિર્જરા, બંધ અને મોક્ષ એ નવતત્ત્વને તેના સ્વરૂપસહિત
નવતત્ત્વોને શુદ્ધદ્રષ્ટિથી જાણનારાને અશુદ્ધનયના વિષયનું જ્ઞાન હોય છે, અને ભૂમિકાનુસાર પુરુષાર્થ
દૂધપાક આદિનો સ્વાદ કોઈપણ જીવને આવતો નથી કેમકે તે દૂધપાક ખાઈ શકતો નથી પણ રાગને
ખાય છે, અનુભવે છે. આત્મામાં રાગરહિત નિરાકુળ આનંદનો સ્વાદ આવે છે તે આત્માનો સ્વાદ છે.
ધર્મી જીવને તો, પરમાણુ માત્ર મારું નથી, એવી નિર્મોહી દ્રષ્ટિ હોવાથી દાનનો વિવેક હોય છે.
પણ ધર્માદાખાનું ચોપડામાં રાખે, શુભખાતામાં દાનની રકમ કાઢે તેમાં ગોટાળો કરે; દાન દેવા ટાણે
શ્રી કાર્તિકેયસ્વામી અનુપ્રેક્ષામાં લખે છે કે–ગૃહસ્થોએ પેદાશના પ્રમાણમાં થોડામાં થોડો ૧૦મો ભાગ
છોકરાના લગ્ન ટાણે ખરચ કરતાં લોભ ન કરે અને ધર્મ કાર્યોમાં લોભ કરે તેને પુણ્યરૂપી વ્યવહારધર્મ
જેને વર્તમાન ઉપર જ દ્રષ્ટિ છે, અનુકૂળતાની પ્રીતિ છે, તેને તે જ સમયે પ્રતિકૂળતા પ્રત્યે તીવ્રદ્વેષ
આચાર્ય કહે છે કે–હિતને માટે દાનનો ઉપદેશ છે, જેમને તે ન રુચે તેઓ ઘુવડને જેમ સૂર્ય ન ગમે
દરેક વસ્તુની સ્વતંત્રતા સાંભળી જ્યાં એક સમયમાં નવી અવસ્થાનું થવું, જૂનીનું જવું અને વસ્તુ
જે પુરુષ દાન દેતો નથી, સંગ્રહ કરવામાં માને છે તે એકલો ખાનારો છે; તેનું ખાવું રંક સમાન દીન–