Atmadharma magazine - Ank 213a (Devanagari transliteration). Page: 9.

: ८ : आत्मधर्म : २१३

न्द्रिय चैतन्यमां उपयोग ठरे छे तेमां परम अनाकुळ शांति छे. माटे भाई! आत्माना आनंदनो विश्वास करी
ने वारंवार द्रढपणे तेमां एकाग्रतानो उद्यम कर. ज्यां सुधी आत्माना आनंदनो स्वाद अनुभवमां न आवे
त्यांसुधी ज बाह्य ईंद्रियविषयोमां प्रीति होंस उल्लास–सुख लागे छे, ने आत्माना अनुभवमां कष्ट लागे छे;
पण ज्यां चैतन्यना आनंदनुं वेदन थ्युं त्यां आत्माना आनंदनी ज प्रीति–होंस–उल्लास–ने भावना थाय छे,
पछी तेमां कष्ट नथी लागतुं; अने विषयो तेने सुखकर नथी लागता पण कष्टरूप लागे छे, ज्यां आनंद अने
शांतिनो स्वाद आवे तेमां कष्ट केम लागे? जेणे ते स्वाद चाख्यो नथी तेने ज कष्ट लागे छे;

जेम एक माणस सदाय खारुं–भांभरुं–मेलुं–पाणी ज पीतो होय, मीठुं–स्वच्छ पाणी दुर ऊंडे कूवामां

होय ते कदी चाख्युं न होय; खारा पाणीनो कूवो घर आंगणे होय; ते खारुं पाणी ज पीधुं होय तेथी दुरना कूवा
सुधी जवुं कष्टरूप लागे छे. पण ज्यां एकवार ते मीठा कूवानुं स्वच्छ पाणी चाख्युं त्यां खारा पाणीनो स्वाद
ऊडी गयो...ने हवे घर आंगणे मळतुं खारुं पाणी छोडीने अडघोगाउ आघे मीठुं पाणी लेवा जतां तेने कष्ट
नथी लागतुं, वच्चे टाढ–तडका तेने नथी नडता; स्वाद चाख्या पछी तेमां कष्ट नथी लागतुं. तेम अज्ञानी जीवे
अनादिथी सदा बाह्यईंद्रियविषयोना आकुळतारूप खारा स्वादने ज चाख्यो छे, पण आत्माना अतीन्द्रिय
अनाकुळ मीठा स्वादने–आनंदने चाख्यो नथी, तेथी तेना प्रयत्नमां तेने कष्ट लागे छे. पण ज्यां अंतर्मुख
चैतन्यकूवामां ऊंडे ऊतरीने विषयातीत आनंदनो स्वाद चाख्यो त्यां तेना वारंवार प्रयत्नमां तेने कष्ट लागतुं
नथी, ऊलटुं बाह्य विषयो तेने खारा लागे छे–नीरस लागे छे. माटे आत्मानी ज भावना करवी. ।। प२।।

आत्मानी भावना कई रीते करवी ते कहे छे–

तद्ब्रुयात् तत्परान् पृच्छेत् तदिच्छेत्त तत्परो भवेत् ।।
येनाऽविद्यामयं रूपं त्वक्तवा विद्यामयं व्रजेत् ।। ५३।।

जुओ, आत्मभावनानी केवी सरस गाथा छे! आत्मा जेने वहालो छे तेणे तेनुं कथन करवुं.–बीजा

पासे तेनी चर्चा करवी, बीजा आत्म–अनुभवी पुरुषो–धर्मात्मा ज्ञानीओ पासे जईने ते आत्मस्वरूप पूछवुं,
तेनी ज अभिलाषा करवी, अने आत्मस्वरूपनी प्राप्तिने ज पोतानुं ईष्ट बनाववुं, तेमां ज तत्पर थवुं, ते
आत्मस्वरूपनी भावनामां सावधान थवुं ने तेनो आदर वधारवो.–आ प्रकारे आत्मस्वरूपनी भावना
करवाथी अज्ञानमय बहिरात्मपणुं छूटीने ज्ञानमय परमात्म स्वरूपनी प्राप्ति थाय छे.

जेने आत्मानो अनुभव करवो छे तेणे तो वारंवार आत्मस्वरूपनी ज भावना करवी जोईए. तेनी

ज कथा करवी, संतो पासे ते ज पूछवुं, तेनी ज ईच्छा–भावना करवी अने तेमां ज तत्पर थवुं–तेमां ज
उत्साहित थवुं. ज्ञानमां–श्रद्धामां–उत्साहमां–विचारमां बधायमां एक आत्माने ज विषयरूप करवो. तेने ज
आदरवो.–आम करवाथी परिणति बीजेथी खसीने आत्मा तरफ वळे छे.

योगसार’ मां पण कहे छे के–

(मंदाक्रांता)

अध्येतव्यं स्तिमितमनसा ध्येयमाराधनीयं,
पृच्छयं श्रव्यं भवति विदुषाभ्यस्यभावर्जनीयं ।
वेद्यं गद्यं किमपि तदिह प्रार्थनीयं विनेयं,
द्रश्यं स्पृश्यं प्रभवति यतः सर्वदात्मस्थिरत्वं।। ६–४९।।

विद्वान पुरुषोए एटले के आत्माना अर्थी मुमुक्षु जीवोए चैतन्यस्वरूप आत्मा निश्चय मनथी पढवा

योग्य छे–१, ध्यान करवा योग्य छे–र, आराधवा योग्य छे–३, पूछवायोग्य छे–४, सुणवा योग्य छे–प,
अभ्यासवायोग्य छे–६, उपार्जन करवायोग्य छे–७, जाणवायोग्य छे–८, कहेवायोग्य छे–९, प्रार्थवायोग्य छे–
१०, शिक्षा–उपदेशयोग्य छे–११, दर्शनयोग्य छे–१२, अने स्पर्शन (अनुभवन) योग्य छे,–आम तेर बोलथी
एटले के सर्वप्रकारे आत्म–

< Previous Page Next Page >