ने बीजा जीवोने माटे पण ते आनंदनुं कारण छे.
आजे बेसतुं वर्ष छे. खरेखर तो आत्मामां सम्यग्दर्शनरूपी सुप्रभातनो सूर्य ऊगे ते प्रथम
अनंतसुख ने अनंतवीर्यरूप स्वचतुष्टयनुं प्रगट परिणमन थईने झळहळतुं सुप्रभात प्रगटे ते उत्कृष्ट
सुप्रभात छे. ते मंगल प्रभात ऊग्युं ते ऊग्युं, हवे कदी आथमे नहि. बहारना सूर्य तो अनंतवार
ऊग्या ने पाछा आथमी गया, पण चैतन्यना अनुभवमांथी जे अनंतचतुष्टयरूप सूर्य प्रगट्यो ते
आदिअनंत प्रकाशमान छे, तेनो कदी अस्त नथी. आवुं सादिअनंत आनंदरूप सुप्रभात प्रगट्युं ते महा
मंगळ छे, तेमां संसाररूपी रात्रिना अंधकारनो अभाव छे. मिथ्यात्वरूपी रात्रिनो नाश करीने
सम्यग्दर्शनरूपी सूर्य प्रगट्यो ते पण मंगळ सुप्रभात छे. अने संसाररूपी रात्रिना अंधकारनो नाश
करीने केवळज्ञानरूपी झळहळतो चैतन्यप्रकाश प्रगट्यो ते महामंगळरूप छे. आवा मंगळ सुप्रभातना
महिमानो कळश आजे वंचाय छे.
शुद्धप्रकाशभरनिर्भरसुप्रभातः।
आनंदसुस्थितसदास्खलितैकरूपः
तस्यैव चायमुदयत्यचलार्चिरात्मा।। २६८।।
पुरुष अनेकान्तवडे ओळखीने अनंतधर्मस्वरूप आ चैतन्यपिंडनो आश्रय करे छे तेने चैतन्यना विलासथी
शोभतुं, ज्ञान अने आनंद वगेरे चतुष्टयथी झळहळतुं सुप्रभात उदय पामे छे. विकार तो अंधकार छे ने
चैतन्य तो प्रकाश छे. आ रीते राग अने ज्ञानना भेदज्ञान वडे आत्मस्वभावनी द्रष्टि करतां अतीन्द्रिय
आनंदमय अमृतना स्वाद सहित सम्यग्दर्शनरूपी सुप्रभात ऊगे छे. जेने आवुं प्रभात ऊग्युं तेने
आत्मामांथी अनादिना अंधारां टळ्यां ने अपूर्व प्रकाश खील्यो. ते आत्मा पोते तो स्वयं आनंदरूप छे ने
बीजा (तेने ओळखनारा) जीवोने माटे पण ते आनंदनुं कारण छे.
आश्रयथी थाय छे ने केवळज्ञानरूपी प्रभात पण तेना ज आश्रयथी थाय छे. आ सम्यग्दर्शन तेमज
केवळज्ञान–ए बंने आनंदमय सुप्रभात छे, बंनेनो शुद्धप्रकाश अतिशय छे. अहो, ज्यां सम्यग्दर्शन अने
केवळज्ञानरूपी दीवडा प्रगट्या त्यां आत्मामां दीवाळी (–दीपावली, एटले के सम्यग्दर्शन आदि
निर्मळपर्यायरूप दीपकोनी हारमाळा) प्रगटी, ने सादिअनंत मंगळरूप नवुं