: १२ : आत्मधर्म: २१८
अपूर्ववर्ष बेठुं. जेने चैतन्यस्वरूप आत्मानी अनुभूति प्रगटी ते जीव मोक्षनी नजीक आव्यो ने तेने खरुं
सुप्रभात ऊग्युं. ते आत्मा पोते ज मंगळरूप परिणमी गयो, ने जगतना जीवोने माटे पण ते मंगळरूप छे.
वळी चैतन्यतत्त्व अनंत आनंदरसथी–चैतन्यरसथी भरेलुं छे. तेना आश्रये जे सुप्रभात खील्युं ते
आनंदमां सुस्थित छे, भगवान आत्मा आनंदना अनुभवमां स्थिर थयो छे, आनंदनो स्वाद लेवामां
लयलीन थईने ठर्यो छे. जे आवी दशा प्रगटी ते सदाय अस्खलित छे, तेमां कर्म वगेरेनी कोई बाधा नथी,
तेमां फरीने स्खलना नथी, विघ्न नथी, भंग नथी. चैतन्यना आश्रये प्रगटेलुं ते सुप्रभात चैतन्यनी साथे ज
सदाय अस्खलितपणे टकी रहेशे, तेना प्रकाशने कोई रोकी शके नहि; तेमां विकारनुं कोई कलंक नथी ने कर्मनुं
कोई आवरण नथी; एकला शुद्ध आनंदथी ते भरपूर छे. आत्मामां ज्यां आवुं अपूर्व वर्ष बेठुं–अपूर्व
पर्यायरूपी मंगलप्रभात खील्युं–त्यां ते आनंदना अनुभवरूपी लापशीनां भोजन करे छे. ल्यो आ नवा
वरसनी लापशी पीरसाय छे. सुप्रभात–एटले सम्यग्दर्शनथी मांडीने केवळज्ञान सुधीनी पर्यायोरूपी सुप्रभात
छे ते अतीन्द्रिय आनंदना अनुभवथी भरेलुं छे. सम्यग्दर्शन पण अतीन्द्रिय आनंदथी भरेलुं छे ने
केवळज्ञान पूर्ण आनंदथी भरपूर छे. अहा, असंख्यप्रदेशे आनंदमय चैतन्यदीवडाथी भगवान आत्मा
झळहळी ऊठयो–शोभी ऊठयो, ते मंगल प्रभात छे, तेनो प्रकाश हवे कोईथी डगे नहि तेथी तेनी ज्योत
अचल छे. केवळज्ञाननी के सम्यग्दर्शननी ज्योति अचल छे. आ रीते चैतन्यमां स्थिर थईने स्ववीर्यथी
केवळज्ञानादि अनंतचतुष्टयनी रचना करीने भगवान आत्मा सादिअनंत सुप्रभातपणे शोभे छे. ते अपूर्व
मांगलिक छे.
आ रीते बेसता वर्षनुं मांगलिक कर्युं.
– वीर सं. २४८८ : कारतक सुद एकमना
मंगळ प्रवचनमांथी.
सुप्रभातनो उदय
अनेकान्तद्रष्टि वडे चिदानंदस्वभावनो जेणे निर्णय कर्यो तेने
स्वसन्मुखतामां चैतन्यना ज्ञानानंदथी विलसतुं, शुद्ध प्रकाशथी शोभतुं,
आनंदमय सुप्रभात खीले छे. अहा, ज्ञानस्वरूप आत्माने ओळखीने तेमां जेणे
प्रवृत्ति करी अने परभावोथी निवृत्ति करी–ए रीते चैतन्यभूमिकानो आश्रय कर्यो
तेने सम्यक्् श्रद्धा–ज्ञान–आनंद अने वीर्यथी झळहळतुं मंगल–प्रभात ऊग्युं..
आत्मामां आ प्रभात ऊग्युं...ते ऊग्युं, हवे फरीने कदी ते आथमशे नहि, तेना
विकासने कोई रोकी शके नहीं.
अहा, आवुं सुप्रभात खीलवनारा संतो, जंगलमां बेठा बेठा केवळज्ञान
खजानाने शोधवामां मस्त, अंदरमां ऊंडा ऊंडा ऊतरीने आनंदना दरियामां मग्न
होय, तेने जोतां चक्रवर्ती जेवाने पण एम थाय के वाह! प्रभो, आप चैतन्यने
साधी रह्या छो...हमणां आपनो आत्मा अनंत चतुष्टयरूप साध्यने प्रगटावी
सुप्रभातपणे झळहळी ऊठशे...एम कहीने एनां चरणोमां चक्रवर्ती पण शीर
झूकावे छे.
चैतन्यस्वभावनी अंतर्मुख थईने जे श्रद्धा करशे तेने अल्प काळमां
केवळज्ञान प्रकाशथी झळकतुं सुप्रभात पूर्णपणे खीली जशे–एवा संतोना
आशीर्वाद छे.
(सुप्रभात–प्रवचनोमांथी : वीर सं. २४८७)