करीने तमे मुदित थाओ.....रागथी अत्यंत भिन्न चैतन्यना अनुभववडे आनंदित थाओ.
पण) अतीन्द्रिय आनंदनो अनुभव थयो छे. आवुं भेदज्ञान अने आवी अनुभूति ते अपूर्व मंगळ छे.
जेने आवी दशा प्रगटी छे ते सन्तो पण मंगळरूप छे, ने अन्य जीवोने पण ते मंगळनुं कारण छे.
थतुं नथी. शत्रुंजय उपर पांडवो जेवा धर्मात्मा ज्यारे ध्यानमां छे त्यारे दुर्योधननो भाणेज वैरबुद्धिथी
तेमने धगधगता अंगारा झरता लोहाभूषणो पहेरावे छे, शरीर सळगी ऊठे छे,–एवा वखते पण पांचे
पांडवोने अंतरमां भान छे अमे तो ज्ञान छीए, शरीर सळगे तोपण अमारुं ज्ञान ज्ञानत्वने छोडतुं
नथी.–आवा भान उपरांत चैतन्यध्यानमां लीनतानी श्रेणी वडे त्रण पांडवो तो त्यां ज घाति कर्मोने
भस्म करीने केवळज्ञान प्रगट करीने मोक्ष पामे छे. बहारना अग्नि वडे नोकर्म–शरीर सळगे छे ते ज
वखते अंतरमां शुक्लध्यानरूपी अग्निवडे कर्मोनी भस्म थाय छे. गमे तेवा उपसर्गमां के परिषहमां
ज्ञानीने (गृहस्थी–सम्यग्द्रष्टिने पण) पोताना ज्ञानस्वभावनी प्रतीत छुटती नथी. हजार कारणो भेगा
थवा छतां ज्ञाननी ज्ञानस्वभावथी छोडाववा अशक्त छे. जेम गमे तेवा अग्निमां तप्त थवा छतां सोनुं
तो सोनुं ज रहे छे. ते पोताना सुवर्णपणाने छोडतुं नथी. तेम ज्ञानी गमे तेवी प्रतिकूळता के
अनुकूळताना घेरा वच्चे पण पोताना ज्ञानपणाने छोडता नथी, ते ज्ञानमय ज रहे छे. हजार कारणो के
दुनियाना अनंत कारणो भेगा थाय, अनंती प्रतिकूळता थाय, वीजळी पडे के वज्र पडे तोपण ज्ञानीने
पोताना ज्ञानस्वभावमां कदी सन्देह पडतो नथी, ‘मारुं ज्ञान राग साथे भळी गयुं’–एवो सन्देह तेने
पडतो नथी, ते ज्ञानमयस्वभावपणे ज परिणमे छे; भेदज्ञानज्योति जागी ते हवे ज्ञानने अने रागने
एक थवा देती नथी; ज्ञानीने ज्ञानमय परिणमनथी छोडाववा कोई समर्थ नथी.
ज्ञानधारानो प्रवाह तेमने वहेतो हतो. ज्ञानी समकितीने प्रतिकूळताना गंज आवे तोपण तेनुं ज्ञान
रागथी भिन्नपणे पोताना ज्ञानस्वभावमां ज एकतापणे वर्ते छे, क्षणे क्षणे तेने शुद्धता वधती जाय छे;
एनुं नाम परिषह अने उपसर्ग सह्या कहेवाय, ने एने निर्जरा थाय.
बगाडी द्ये के ज्ञानने अज्ञान करी नांखे–ए वात अशक््य छे. ज्ञानी ज्ञानभावमां परिणम्यो ने ज्ञानधारा
ऊपडी ते ज्ञाननी अच्छिन्नधाराने तोडवानी कोईनी ताकात नथी. ज्ञानधारानी सहनशीलताने कोई हद
के मर्यादा नथी; ‘आटली प्रतिकूळता होई त्यां मारुं ज्ञान टकी शके पण तेथी वधारे प्रतिकूळतामां मारुं
ज्ञान न टके’–एम ज्ञानीने कदी थतुं नथी. ज्ञाननी ताकात अमर्याद छे, तेनी सहनशीलता पण अमर्याद
छे, तेथी ज्ञान धीर छे, उदार छे.
रागादिभावोथी जुदुं पडीने स्वभाव साथे अभेदपणे परिणमवा लाग्युं; ते ज्ञानीनी धाराने तोडवानी
कोईनी ताकात नथी. अरे, नरकमां तो केटली प्रतिकूळता छे छतां त्यां पण श्रेणिक जेवा असंख्याता
धर्मात्माजीवो छे ते बधाय ज्ञानपणे ज रहे छे, रागथी