ते अनुभवी शकाय छे तेम आत्मा शुद्धनयवडे देह अने रागादिथी जुदो
अनुभवी शकाय छे–तेवी अंतरद्रष्टि थवी ते सम्यग्दर्शन छे.
ज्ञायकस्वभावने जुदो तारववो ते भूतार्थथी (निश्चयथी) सम्यग्दर्शन छे.
अने अततीति–गच्छतीति–सदाय जाणे अने परिणमे छे ते अपेक्षाए तेने
आत्मा कहेवाय छे. आत्मा शक्ति अपेक्षाए शुद्ध छे पण वर्तमानदशामां
विकार छे. जो वर्तमानदशामां पण ते तद्रन शुद्ध होय तो तेने परमानंदनो
प्रगट अनुभव होवो जोईए.
(पूर्णज्ञानघन स्वभावनो) अभेद–एकरूप अनुभव करवो ते सम्यग्दर्शन छे.
सम्यग्दर्शननो विषय जे त्रिकाळी आत्मा छे तेने जाण्या विना, अनुभव कर्या
विना शुद्धतानुं थवुं, वधवुं के टकवुं, बने नहि.
तेमां मारो बिलकुल अधिकार नथी. जडनुं, शरीरनुं, हाथपगनुं काम
आत्मा करी शके नहि, केमके ते अजीव–जडपदार्थ सत–विद्यमान जगतनां
स्वतंत्र–तत्त्वो छे.
पर्यायो ते तेनाथी छे, आत्माने आधीन ते कदी नथी. एनी व्यवस्था ते करे
छे, तेना वडे ने तेना आधारे ते थाय छे, आवुं वस्तुस्वरूप न मानतां एनां
कार्य हुं करुं, हुं होउं तो तेनुं कार्य थाय.–एम जे माने छे तेने व्यवहारथी पण
अजीवतत्त्वनी श्रद्धा नथी अज्ञानी परपदार्थनुं