चोथा काळना विरल वैभव जेवा जे प्रवचनो कर्या तेमांथी दोहन करीने
अहीं रजु करतां हर्ष थाय छे. जो के आ संक्षिप्त दोहनमां बधोय सार
तो न ज आवी शके, छतां तेनो थोडोक नमुनो पण जिज्ञासुओने
आनंदित करशे.
कर्तापणुं होवामां सर्वथा विरोध छे. ए प्रमाणे शरीरादिथी अत्यंत भिन्नपणुं कह्युं, त्यारे
जिज्ञासु शिष्यने प्रश्न ऊठयो के प्रभो! तो पछी जीवनुं पोतानुं असाधारण लक्षण शुं
छे–के जे साधनवडे पोताना आत्माने सर्व परद्रव्योथी जुदो अनुभवी शकाय?
आत्माने तुं चेतनागुणमय अलिंगग्रहण जाण. ते ‘अलिंगग्रहण’ना २० अर्थो करीने
अमृतचंद्राचार्यदेवे अद्भुत रहस्यो खोल्यां छे. तेना पहेला बोलमां कहे छे के–आत्मा
अतीन्द्रियज्ञानस्वरूप छे; इन्द्रियो तो परद्रव्य छे, तेना वडे जाणवानुं काम आत्मा करतो
नथी. आत्मा पोते उपयोगस्वरूप छे. अतीन्द्रियज्ञानथी जोवानो तेनो स्वभाव छे.
जाणनार आत्मा शुं परना स्वभावथी जाणे? ना. एकलुं अतीन्द्रियज्ञान एटले के
एकलुं पर तरफ झूकेलुं ज्ञान तेने आचार्यदेव ‘आत्मा’ कहेता नथी.