
चैतन्यपदमां तेनो प्रवेश नथी. ज्ञायकभावरूप जे आ निजपद छे तेने ज तुं निजपणे
अनुभवमां ले. हे भव्य! आवुं तारुं निजपद अमे तने प्रगट बताव्युं, तेने तुं अंगीकार
कर....अनुभवमां ले.
तेमां बीजा रागादिना स्वादनो अभाव छे. आवा ज्ञाननुं वेदन ते ज मोक्षनो उपाय छे.
मतिज्ञान हो के श्रुतज्ञान हो, के ज्ञानना अनेकभेदो हो....पण ते बधाय स्वसन्मुखपणे
ज्ञानपदने ज अभिनन्दे छे. भगवान आत्मा अद्भुत निधिवाळो चैतन्यरत्नाकर छे,
स्वानुभवमां तेना ज्ञान तरंग ऊछळे छे. अंतरद्रष्टि थइ त्यां पर्याये पर्याये
ज्ञानस्वभावमां एकता ज थती जाय छे; राग तूटतो जाय छे, ने ज्ञाननी एकता वधती
जाय छे. माटे ज्ञानने अंतर्मुख करीने आत्मस्वभावभूत ज्ञाननुं ज अवलंबन करवुं.
* ज्ञानस्वभावनुं अवलंबन करवाथी ज भ्रांतिनो नाश थाय छे.
* ज्ञानस्वभावनुं अवलंबन करवाथी ज आत्मानो लाभ थाय छे.
* ज्ञानस्वभावनुं अवलंबन करवाथी ज अनात्मानो परिहार सिद्ध थाय छे.
* ज्ञानस्वभावनुं अवलंबन करवाथी ज कर्म जोरदार थइ शकतुं नथी.
* ज्ञानस्वभावनुं अवलंबन करवाथी रागद्वेषमोह उत्पन्न थता नथी.
* ज्ञानस्वभावनुं अवलंबन करवाथी फरी कर्म आस्रवतुं नथी.
* ज्ञानस्वभावनुं अवलंबन करवाथी फरी कर्म बंधातुं नथी.
* ज्ञानस्वभावनुं अवलंबन करवाथी ज पूर्वे बंधायेलुं कर्म निर्जरी जाय छे.
* ज्ञानस्वभावनुं अवलंबन करवाथी ज समस्त कर्मोना अभावरूप मोक्ष थाय छे.
–आ रीते समस्त निजपदनी प्राप्ति,ने परपदनो परिहार ज्ञानस्वभावना
तुं तारा ज्ञानस्वभावरूप निजपदने ग्रहण कर....
रे! ग्रहण तुं नियत आ, जो कर्म–मोक्षेच्छा तने.
आमां सदा प्रीतिवंत बन, आमां सदा संतुष्ट ने,
आनाथी बन तुं तृप्त, तुजने सुख अहो! उत्तम थशे.