अत्यारसुधीमां प्रगट थया छे; बाकीनां पण क्रमशः प्रगट थशे. दक्षिण–तीर्थधामोनी
यात्रामां कुंदकुंदप्रभुनी पावन तपोभूमि पोन्नूरनी यात्राथी गुरुदेवने घणो ज प्रमोद
थयो हतो. आजे पण अवारनवार तेओश्री पोन्नूरने घणा ज भक्तिभावपूर्वक याद करे
छे–जाणे के अत्यारे ज कुंदकुंदाचार्यदेव त्यां विचरता देखाता होय!! गुरुदेव ज्यारे
कुंदकुंदाचार्यदेवनो ताद्रश चितार खडो थइ जाय छे. जेम आपणने गुरुदेव साथे ए
पावनभूमिनी यात्राथी महान आनंद थयो, तेम ए तामिलदेशना जैनसमुदायने पण
घणो ज आनंद थयो हतो . तामिल अने गुजराती एकबीजानी भाषा समज्या वगर
पण गुरुदेव प्रत्ये केटलो महान प्रेम त्यांना समाजे बताव्यो छे ते तेओए आपेला
जाणे के ए देश साथे आपणो चिरपरिचित संबंध होय एवी उर्मिओ उद्भवे छे.
गुरुदेव पोन्नूर पधार्या त्यारे (ता. १४–३–प९ना रोज) एक ज दिवसमां छ
तामिलभाषामां अपायेला एक अभिनंदनपत्रनो गुजराती अनुवाद अहीं (सामा
पाने) प्रगट करवामां आव्यो छे. (तामिलभाषाना अभिनंदनपत्रनो नमुनो जोवो