मोक्षार्थीजीवोए अच्छिन्नधाराथी आ भेदविज्ञान अत्यंत भाववा
योग्य छे....सतत निरंतर अंतरमां तेनो प्रयोग करवा जेवो छे.
भेदज्ञानना अभ्यासवडे ज सिद्धपद पमाय छे.
आत्मा चेतयितापणे पोताना शुद्धस्वरूपने ज चेते छे, एटले शुद्धआत्माने ज ते
अनुभवे छे.–आवा शुद्धात्मअनुभववडे आत्मा कर्मथी रहित थाय छे. भेदज्ञाननो
प्रबळ अभ्यास ते ज कर्मथी छूटकारानो उपाय छे. जेने हजी भेदज्ञान ज नथी, रागथी
भिन्न ज्ञाननो अनुभव ज नथी ते कोनुं अवलंबन करशे? भेदज्ञान वगरनो अज्ञानी
जीव तो रागादिने जाणतां ते रागमय थइने जाणे छे, पण रागथी भिन्न चेतयितापणे
रहीने जाणतो नथी. ज्ञानी तो भेदज्ञानना बळवडे रागथी भिन्नपणुं राखीने–चेतकपणे
ज रहे छे, रागपणे अंशमात्र थतो नथी.–एटले भेदज्ञानना बळे शुद्धात्माना उग्र
अवलंबनवडे तेने रागादिनो निरोध थाय छे. आचार्यदेव कळशमां कहे छे के–
भवति नियतमेषां शुद्धतत्त्वोपलंभः।
अचलितमखिलान्यद्रव्यदूरेस्थितानां
भवति सति च तस्मिन्नक्षयः कर्ममोक्षः।। १२८।।
शुद्धात्मानी उपलब्धि थाय छे. सम्यग्दर्शन पण निजमहिमामां लीनतावडे ज
थाय छे; ने पछी मुनिदशा के केवळज्ञान पण निजमहिमामां लीनतावडे थाय छे.
पहेलां निजस्वरूपे शुं