ः ६ः आत्मधर्मः २४२–२४३
योगने कोइ परज्ञेयनुं अवलंबन नथी, पोताना स्वज्ञेयनुं ज अवलंबन छे. आवा
आत्माने तुं जाण! स्वालंबी उपयोगथी तारा आत्माने तुं जाण!
आत्मा पोताना उपयोग नामना लक्षणने क्यांय बहारथी (निमित्तमांथी) के
रागमांथी लावतो नथी. आत्मानो उपयोग बहारथी आवतो नथी एम कहीने (आठमा
बोलमां) अनुकूळ निमित्त आवे तो ज्ञान वधे ए मान्यतानो निषेध कर्यो. अने नवमा
बोलमां आत्माना उपयोगने कोइ हरी शकतुं नथी एम कहीने प्रतिकूळ निमित्तो आवे तो
ज्ञान हणाइ जाय–ए मान्यतानो निषेध कर्यो. ध्रुवस्वभावना ध्येये आवेलो जे अतीन्द्रिय
उपयोग ते एवो अप्रतिहत छे के कोइ तेने हरी शकतुं नथी, तेना वधता विकासने कोइ रोकी
शकतुं नथी. उपयोग ज्यां अंतरमां वळ्यो, अने निजस्वभावने ज कारणपणे स्वीकारीने
निर्मळताना हीलोळे चडयो, त्यां ते उपयोग पोते स्वयं हणातो नथी, तेम ज निमित्तपणे
पण तेने हणनार आ जगतमां कोइ नथी.
धर्मीनी द्रष्टिमां चैतन्य दोलतनो अपरंपार सागर उल्लसे छे....क्षणेक्षणे
चैतन्यध्येये ते वृद्धिगत ज थइ रह्यो छे, त्यां तेने हणनार कोण छे? चैतन्यनो उपयोग
कोइ बहारथी नथी आव्यो के बहारना कारणे ते हणाय. उपयोगनुं धाम आत्मा छे,
तेमांथी आवेला चैतन्यना हीरने कोइ हणी शकनार नथी. उपयोग जगतथी छूटो पडीने
चैतन्यमां गयो त्यां हवे निर्मळतानी वृद्धि ज छे.
भाई, तारो आत्मा आनंदथी भरपूर छे. तेमां कोइ खामी नथी, माटे तारा
उपयोगने वाळ अंतरमां तो तने आनंद थाय. अरे, तें तारी धीकती चैतन्यसंपदाने न
जोइ, ने बहारमां झांवा नाख्या, तेमां तने कांइ शांति न मळी, माटे हवे ए बहारना
वेगथी पाछो वळने उपयोगने लइ जा तारा चैतन्यधाममां. चैतन्यधाममांथी
परमशांतिनां झरणां आवशे. अमृत वरसे रे चैतन्यधाममां.
अहा, जेना उपयोगमां सिद्धनां भेटा थया तेना उपयोगने कोण हणनार छे? जेम
सिद्धने हणनार कोइ आ जगतमां नथी, तेम सिद्ध जेवा स्वभावने भेटीने प्रणमेलो जे
निर्मळ उपयोग तेने पण हणनार कोइ आ जगतमां नथी. ए तो सिद्धपदनो साधक थयो.
तेने सिद्धपद लेतां कोइ रोकी शके नहि. कोइ भंग पाडी शके नहीं.
अरे, सम्यग्दर्शन पामेला तीर्यंच जेवाने पण भले ज्ञान थोडुं होय तोपण,
अंदरनो चैतन्यदरियो फाटीने तेमांथी ते ज्ञान आवेलुं छे. ते ज्ञान क्षणेेक्षणे वृद्धिगत छे,
स्वभावना आश्रये आवेली तेनी श्रद्धा सिद्धभगवान जेवी छे, तेनुं ज्ञान केवळज्ञानीनी
जातनुं छे. एना विकासने कोइ रोकनार नथी. अने अज्ञानी जीव ११ अंग ९ पूर्व
भण्यो होय, पंचमहाव्रत पाळतो होय, पण स्वभावना अवलंबन वगर बहारना
अवलंबने लाभ माननार ते अज्ञानीनी श्रद्धा विपरीत