* આવું અત્યંત ભેદજ્ઞાન કરીને પરદ્રવ્યનો પક્ષપાત છોડી દે.... .... ....
* જ્ઞાનને અંતરમાં–સ્વજ્ઞેયમાં વાળીને અત્યંત મધ્યસ્થ થા.
અરે જીવ! તારું જ્ઞાનતત્ત્વ પરના ભાર વગરનું હળવું વીતરાગી છે, તેમાં પરની
તારા ઉપયોગને રાગથી પણ જુદો પાડીને શુદ્ધ કર. શુદ્ધ ઉપયોગ જ પરદ્રવ્યનના સંગનું
અકારણ છે, એટલે કે મોક્ષનું કારણ છે.
વિરોધ છે. ‘સંબંધ’ કહ્યો છે ને? –પણ કાંઈ એકતા તો નથીને? જરા પણ એકતા નથી
ને અત્યંત ભિન્નતા છે, એટલે જરાપણ કર્તાપણું, કારણપણું કે આધારપણું નથી; આમ
જાણતો હોવાથી ધર્માત્મા કોઈ પરદ્રવ્યના કાર્યનો અનુમોદક પણ નથી ને પ્રયોજક પણ
નથી. જ્ઞાની તો સહજ શુદ્ધ જ્ઞાન–દર્શન સ્વભાવના સ્વસંવેદનમય પોતાને અનુભવે છે.
આત્મા અનુમોદક થયા વગર જ શરીર આદિનાં કાર્યો તો સ્વયં થાય જ છે. “આ કાર્ય
આમ થાય તો ઠીક” –એવી જીવની અનુમોદના ન હોય તો પણ જગતના પદાર્થો તો
સ્વયં પોતપોતાના કાર્યને કરી રહ્યા જ છે. માટે આત્મા ખરેખર પરદ્રવ્યના કાર્યનો
અનુમોદક નથી.
રચાય છે કે વાણી બોલાય છે માટે અમે (આચાર્ય) તેના કર્તા હશું કે જડની ક્રિયાના
અનુમોદક હશું એમ જો માનશો તો અમને અન્યાય થશે, અમારી ઓળખાણમાં તમારી
ભૂલ થશે. માટે ભ્રાંતિમાં ન પડશો. અમે તો આત્મા છીએ, અમારી સંમતિ–અમારી
અનુમોદના તો ચિદાનંદસ્વભાવમાં જ છે. એનાથી ભિન્ન સમસ્ત પરદ્રવ્યો પ્રત્યે અમે
અત્યંત અકાર્તા છીએ. તેનું જરાપણ કર્તાપણું, કારણપણું, અનુમોદકપણું અમને નથી,
એક દોકડો પણ નથી.
મધ્યસ્થપણું તે સર્વ પ્રવચનનો સાર છે.