भगवानना मार्गमा भळेलो ज भगवानने खरेखर ओळखी शके छे. ज्ञानीनी खरी
ओळखाण पण कोई अपूर्व पात्रताथी थाय छे. पोते ज्ञानीना मार्गमां भळ्या वगर,
ज्ञानीनी जातनो भाव पोतामां प्रगट कर्यां वगर (कजातमां के कुमार्गमां रहीने)
ज्ञानीने खरा स्वरूपे ओळखी शकाय ज नहीं. माटे कह्युं के आत्मा एकला अनुमानथी
ओळखतो नथी. स्वसंवेदन वगरनुं बधुं थोथेथोथा छे.
वाणी छे. घणा महाभाग्ये आ वात सांभळवा मळे तेम छे.
अमृतचंद्राचार्यदेवना अमृत पानार
परमकृपाळु सद्गुरुदेवनो जय हो!
छे. पण जो निश्चय करी तेने अपरिचित करवानी प्रवृत्ति करवामां
आवे तो तेम थई शके एम छे. मुख्य अंतराय होय तो ते जीवनो
अनिश्चय छे.”