સમયસારમાં આત્માની અલૌકિક વાત સંભળાવતા કહે છે કે અહો, આત્મા
પોતાના સ્વભાવને પામે એવી વાત જગતમાં દુર્લભ છે. અશુદ્ધતાની ને રાગદ્વેષ
પોષનારી વાત જીવોએ અનંતવાર સાંભળી છે, ને એવા ભાવો અનંતકાળ સેવ્યા
કદી અનુભવી નથી, તેથી તે દુર્લભ છે, ને તે જ જીવની પરમ હિતકર છે, તે જ
સુંદર છે, તે જ મંગળ છે. આવો અવસર પામીને આત્માના સ્વભાવના સમ્યક્
નહિ આવે. ધર્મને સાધવા નીકળ્યો તેમાં વચ્ચે ભંગ પડવાનો નથી; ચૈતન્યની
અભંગ પ્રીતિથી જાગ્યો તે હવે ભંગ પડયા વગર કેવળજ્ઞાન લેશું. આના જેવું
શુદ્ધાત્માને શ્રદ્ધામાં લઇને મનમંદિરમાં સ્થાપ્યો, હવે એથી વિરુદ્ધ બીજા કોઇ
ભાવનો મારા મનમંદિરમાં પ્રવેશ થવા ન દઊં એ અમારા કૂળની ટેક છે. હે પ્રભો!
પાડીએ એમાં આપની સાક્ષી છે. આત્માના આવા શ્રદ્ધા–જ્ઞાનના ભાવ પ્રગટ કરવા
તે અપૂર્વ સુંદર માંગળિક છે.–એ રીતે મુંબઈનગરીમાં માંગળિક કર્યું.