ત્યાં બહુ દેવ–દેવી આવે રે...ચૈતર તેરસ અજવાળી...
જીવો ધર્મની તૈયારીવાળા થાય ત્યાં તીર્થંકર જેવા મહાત્ત્મા પણ પાકે. કાંઈ જગતના
ઉદ્ધાર ખાતર કોઈ પરમાત્મા નવો અવતાર ધારણ કરતા નથી, પણ પરમાત્મપદનો
સાધક કોઈ વિશિષ્ટ આત્મા ઉન્નતિક્રમમાં આગળ વધતો વધતો પોતે પરમાત્મા થાય છે,
ને તેના નિમિત્તે અનેક જીવો પણ ભવથી તરે છે.
સોંપતા પ્રાર્થના કરે છે કે હે માતા!
માતા જતન કરીને રાખજો...તમ પુત્ર અમ આધાર રે...
માતા! આપને પણ અમે નમસ્કાર કરીએ છીએ. ભગવાનની માતા પણ એકભવે મોક્ષ
પામનારી છે, ઇન્દ્ર–ઇન્દ્રાણી પણ એક ભવતારી છે, ત્યાંથી મનુષ્ય થઈને મોક્ષ જવાના
છે. એવા ઇન્દ્ર વગેરે પણ પરમ ભક્તિથી ભગવાનના જન્મનો મહોત્સવ કરે છે. એવા
ભગવાનનો જન્મદિવસ આજે છે.
ચડી, કેવળજ્ઞાન પ્રગટ કરી પરમાત્મા થયા, અરિહંત થયા...ને પછી સમજપણે, ઇચ્છા
વગર, જગતના ભવ્યજીવોના મહાન ભાગ્યે, ભગવાનની દિવ્યવાણી છૂટી,...તે સાંભળીને
ઘણા જીવો ધર્મ પામ્યા....