ઉત્પન્ન જ ન થાય ને વીતરાગભાવ રહે–તે જ વીરની અહિંસા છે, ને તે જ ધર્મ છે.
વીર એવો જે આત્મા, તે અંતરના પુરુષાર્થની વીરતા વડે વીરના વીતરાગમાર્ગે ચડે, તે
જ વીરનો માર્ગ છે, એવો..વીરનો માર્ગ અફરગામી છે...વીરના માર્ગે જે ચડયો તે
વીતરાગ થયે છૂટકો...
ભાગ્યો, ને જીતનગારા વાગ્યા...અહો, આવું વીરપણું તો આત્મામાં જ છે. કાયરને આ
વાત આકરી લાગે છે, ને બાહ્યદ્રષ્ટિની–પરાશ્રયની વાત સહેલી લાગે છે. પણ હે નાથ!
અમે તો આપની વાણીથી જાણ્યું કે વીરપણું તો આત્મામાં જ છે. જ્ઞાન–ચરિત્રની
શક્તિદ્વારા અંદરના આ ધ્રુવપદની પ્રાપ્તિ થાય છે. અરે પ્રભુ! તારામાં રહેલી તારી
પ્રભુતાને તેં કદી જાણી નથી. અનંતી તારી શક્તિ, તેને પહિચાન્યા વગર, અનાદિ
ભરભાવોમાં ધર્મ માનીને તેં તારા આત્માની હિંસા કરી છે, તે અધર્મ છે. અને રાગથી
પાર ચૈતન્ય સ્વભાવ છે, તેને શુભાશુભથી પાર ઓળખવો ને રાગાદિ પરભાવોથી
ચૈતન્યપ્રાણને જરાપણ હણાવા ન દેવા–તે ખરી અહિંસા છે, એ જ વીરની અહિંસા છે...
એ જ વીરની હાક છે.
જ પોતે પોતાના સ્વભાવથી પરિપૂર્ણ છે, પણ “મારે અમુક પરવસ્તુ વગર ચાલે નહિ”
એમ પરાધીનદ્રષ્ટિથી માન્યું છે ને તેથી જ પરાશ્રયથી સંસારમાં રખડયો છે. ખરેખર તો
પરના વગર જ (એટલે કે પરના અભાવથી જ) પોતે પોતાથી ટકેલો છે. દરેક તત્ત્વ
પોતાની અસ્તિથી ને પરની નાસ્તિથી જ ટકેલું છે. પોતાનું અનંતપણું પોતામાં છે–
પ્રગટ અનુભવ આતમા... નિર્મળ કરો સપ્રેમ રે...
ચૈતન્યપ્રભુ...પ્રભુતા તમારી ચૈતન્યધામમાં...