લૂખાશ નથી, પરંતુ તેમાં તો કષાયરહિતપણાની શાંતિ છે, તે નિષ્કષાય–સ્વરૂપની
મસ્તીથી ભરપૂર જીવન મોજમય છે, પવિત્ર છે; હા, તેમાં કષાયનો રંગ નથી તેથી
અજ્ઞાનીજીવોને તે શુષ્ક–લૂખા જેવું લાગે–પરંતુ ના, ના, તે જીવન શુષ્ક નથી–લૂખું નથી.
એ પવિત્ર જીવન આત્માનંદની અનેક ક્રિડાઓથી ભરપૂર છે.
આપનારાં છે. જ્ઞાન વગરનો વૈરાગ્ય તે ખરેખર વૈરાગ્ય નથી પણ રૂંધાયેલો કષાય
છે; પણ જ્ઞાન નહિ હોવાથી તે કષાયને ઓળખી શકાતો નથી અને તેથી અજ્ઞાનપણે
કષાયમાં (દ્વેષમાં) વૈરાગ્યની માન્યતા થઇ જાય છે, આને “
પોતે વૈરાગ્યની મસ્તીને ઓળખે છે....અને વૈરાગ્ય છે તે જ્ઞાનને ક્યાંય ફસાવા દેતું
નથી પણ બધાથી નિસ્પૃહ અને સ્વની મોજમાં જ્ઞાનને ટકાવી રાખે છે. જ્ઞાન સહિતનું
જીવન નિયમથી વૈરાગ્યમય જ હોય છે; પણ જ્ઞાનવગરના જીવને તે જીવન નીરસ
જેવું લાગવા પણ સંભવ છે કેમકે તેનામાં જ્ઞાનને અને વૈરાગ્યની મસ્તીને
પારખવાની તાકાત નથી....જ્ઞાન પોતે વૈરાગ્યસ્વરૂપ છે. જ્ઞાનની સર્વ મસ્તી
વૈરાગ્યથી જ ભરપૂર છે...