કેવળજ્ઞાન સહિત તીર્થંકરપદે બિરાજે છે, પિતાજી પણ આ ભવે મોક્ષ પામવાના છે,
આપણે પણ ઝટ ઝટ આ ભવમાં મુક્તિ પામીને ભગવાન થવું છે.’
એવો શોખ હતો કે આખો દિવસ ધર્મચર્ચા કરે તોય થાકે નહિ. મોટાભાઈ તેને પ્રશ્ન
પૂછતા હતા, તેના તે જવાબ આપતો હતો; ને બીજા કુમારો તે સાંભળતા હતા.
સૂર્યરાજઃ– એમાંથી આપણને સુખ મળે નહિ.
રવિકીર્તિઃ– એ રમતમાં આપણને આનંદ તો આવ્યો?
સૂર્યરાજઃ– એ તો રાગનો આનંદ હતો, કાંઇ આત્માનો સાચો આનંદ તે ન હતો.
રવિકીર્તિઃ– ગેડીદડામાંથી સુખ કેમ ન આવે?
સૂર્યરાજઃ– કેમ કે તે વસ્તુમાં સુખ જ નથી.
રવિકીર્તિઃ– તો સુખ ક્યાં છે?
સૂર્યરાજઃ– સુખ તો જીવમાં છે.
રવિકીર્તિઃ– જીવ અને ગેડીદડો એમાં શું ફેર છે?
સૂર્યરાજઃ– જીવમાં જ્ઞાન છે, અને ગેડીદડામાં જ્ઞાન નથી.
રવિકીર્તિઃ– તો શું આ જગતમાં બે જાતની વસ્તુઓ છે?
સૂર્યરાજઃ– હા; એક જ્ઞાનવાળી, અને બીજી જ્ઞાન વગરની, એમ બે જાતની
જ્ઞાન વગરની જે વસ્તુ હોય તેને ‘અજીવ’ કહેવાય છે.