દેવોએ સીતાજીની અગ્નિ પરીક્ષાનું દ્રશ્ય જોયું....ને તરત જ મૂશળધાર વરસાદ વડે
અગ્નિના સ્થાને જલસરોવર કરી દીધું, વચ્ચે કમળની રચનામાં સીતાજી શોભતા
હતા...દેવોએ સીતાજીના શીલની પ્રસંશા કરીને તેના શીલમહિમાને જગપ્રસિદ્ધ કર્યો.
અસાર સંસારને છોડીને આત્મકલ્યાણ કરશું. એમ કહી, રામને અને લવ–કુશ જેવા
સીતાના વૈરાગ્યપ્રસંગે રામચંદ્રજી મૂર્છા પામી જાય છે.–આ કથા આપણને શીલ અને
વૈરાગ્યનો સન્દેશ આપે છે.
સંજય–એ સાતેય મુનિવરો સગા ભાઈ હતા, મહા ઋદ્ધિવંત હતા, ચરમશરીરી હતા. એ
વખતે મથુરાનગરીમાં રાજાશત્રુઘ્ન રાજ્ય કરતા હતા; ચરમેન્દ્રકૃત ઘોર મરકીનો ઉપદ્રવ
પધાર્યા. તેમના પ્રભાવથી મરકીનો ઘોર ઉપદ્રવ શાંત થઇ ગયો, ફળફૂલથી નગરી ખીલી
ઊઠી....નગરજનોનાં હૃદય પણ ભક્તિથી ખીલી ઉઠયા. આખી નગરીએ
ભગવંતોના પ્રતિમા શોભી રહ્યા છે.
તેમના મહિમાની ખબર પડતાં મથુરા જઈ ભક્તિથી વંદન–પૂજન કર્યું. સીતાજીએ
અયોધ્યાપુરીમાં આ મુનિવરોને ભક્તિથી આહારદાન કર્યું.