समयसारमां आत्मानी अलौकिक वात संभळावता कहे छे के अहो, आत्मा
पोताना स्वभावने पामे एवी वात जगतमां दुर्लभ छे. अशुद्धतानी ने रागद्वेष
पोषनारी वात जीवोए अनंतवार सांभळी छे, ने एवा भावो अनंतकाळ सेव्या
कदी अनुभवी नथी, तेथी ते दुर्लभ छे, ने ते ज जीवनी परम हितकर छे, ते ज
सुंदर छे, ते ज मंगळ छे. आवो अवसर पामीने आत्माना स्वभावना सम्यक्
नहि आवे. धर्मने साधवा नीकळ्यो तेमां वच्चे भंग पडवानो नथी; चैतन्यनी
अभंग प्रीतिथी जाग्यो ते हवे भंग पडया वगर केवळज्ञान लेशुं. आना जेवुं
शुद्धात्माने श्रद्धामां लइने मनमंदिरमां स्थाप्यो, हवे एथी विरुद्ध बीजा कोइ
भावनो मारा मनमंदिरमां प्रवेश थवा न दऊं ए अमारा कूळनी टेक छे. हे प्रभो!
पाडीए एमां आपनी साक्षी छे. आत्माना आवा श्रद्धा–ज्ञानना भाव प्रगट करवा
ते अपूर्व सुंदर मांगळिक छे.–ए रीते मुंबईनगरीमां मांगळिक कर्युं.