भावोने ज भोगव्या. जेम आत्माना गुणो आत्माथी बहार नथी रहेता, तेम आत्माना
दोष पण आत्माथी बहार नथी रहेता. एटले ते दोष टाळवानो ने गुण प्रगट करवानो
उपाय पण आत्मामां ज छे; बहारमां कोई उपाय नथी. एटले के बहारना पदार्थोनी
साथे कर्ता कर्मपणानी बुद्धि तो पहेले धडाके छूटी जवी जोइएे.
बंधनथी बंधायेला नाना वाछरडाने पण ज्यां सवारमां पाणी पावा छोडे त्यां
छूटकाराना अवसरे ते आनंदथी नाची ऊठे छे. शास्त्रकारो कहे छे के अरे जीव!
अनंतकाळथी तुं बंधायेलो, तेमांथी तारा छूटकारानी ने अपूर्व आनंदनी प्राप्तिनी
वात अमे तने संभळावीए छीए, त्यां तने एम थाय के आहा! छूटकारानो अवसर
आव्यो. भवबंधनथी छूटवानो ने चैतन्यना आनंदनी प्राप्तिनो उपाय संतोए
बताव्यो.–आम ज्ञानानंदस्वरूप आत्मा प्रत्ये प्रेम उल्लसी जाय, त्यां अल्पकाळे मुक्ति
थया विना रहे नहि.
वातनुं रुचिथी श्रवण करवुं ते पण मांगळिक छे, ते सुंदर छे. कुंदकुंदस्वामी समयसारनी
त्रीजी गाथामां कहे छे के–