ः २०ः अषाढः २४९०
विविध वचनामृत
* पोतानो परिपूर्ण स्वभाव छे; ए स्वभावमांथी पूर्णदशा प्रगटवी ते ज उत्कृष्ट
सुप्रभात छे.
* द्रव्यमां राग–द्वेषनो अंश पण नथी, तेथी ते द्रव्यने जाणनार जे ज्ञान तेमां पण
राग–द्वेष नथी, एटले के द्रव्यनुं ज्ञान राग–द्वेषथी निवर्तेलुं ज छे. जो ज्ञान
राग–द्वेषथी निवर्त्युं न होय तो ते ज्ञाने राग–द्वेषरहित स्वभावने जाण्यो ज
नथी. ज्ञाननुं परिणमन स्वभाव तरफ वळ्युं त्यां ज स्वभावमां राग–द्वेष नहि
होवाथी राग–द्वेषनो अभाव थयो छे. माटे ज्ञानथी ज राग–द्वेष निर्मूळ थाय छे.
* यथार्थ तत्त्वज्ञान वगर बहारथी धर्म मानवो ते संसारनुं ज कारण छे.
* पोताना ज्ञानसामर्थ्यनो विश्वास ते धर्म छे अने पोताना ज्ञानसामर्थ्यनो
अविश्वास ते अधर्म छे.
* आत्माने पोताना स्वभाव सिवाय बीजुं कोई जगतमां शरणरूप नथी; पोते ज
पोताने शरणरूप छे.
* इन्द्रियो, शरीर विना ज आत्माने ज्ञान आनंद होय छे, केमके जीव पोते ज ज्ञान
अने आनंदस्वरूप छे.
* हे जीव! जो तारे ज्ञान प्राप्त करवुं होय तो प्रथम ज्ञानीओने ओळख; अने
अंतरथी तेमनुं पूर्ण बहुमान कर; ज्ञानीनुं बहुमान ते ज्ञाननुं ज बहुमान छे;
ज्ञानप्राप्ति माटे ज्ञानीनुं बहुमान अनिवार्य छे;
* सम्यग्दर्शन वगर कोइ प्रकारनो धर्म होतो ज नथी; आथी सम्यग्दर्शननुं परम
माहात्म्य ओळखीने जीवोए ते प्राप्त करवा माटे मथवुं जोइए. सम्यग्दर्शन
सिवाय धर्मनी शरूआत बीजी कोइ नथी एटले के सम्यग्दर्शन ते ज धर्मनी
शरूआत छे अने सिद्धदशा ते धर्मनी पूर्णता छे.
* सम्यग्दर्शन ते ज धर्मनी शरूआत छे अने सिद्धदशा ते धर्मनी पूर्णता छे.
* शरीर तो वेदनानी ज मूर्ति छे. तेने भोगववानो भाव ते दुःख ज छे; ते रोगनुं
ज घर छे. आत्मा आनंदनी ज मूर्ति छे,