દિવ્ય નેત્ર ખૂલી ગયાં છે. તે ભાવશ્રુતરૂપી આંખો વડે સર્વે તત્ત્વોને જાણીને મોક્ષમાર્ગને
સાધે છે. આ રીતે સાચી આંખ તો સમ્યગ્જ્ઞાન છે.
અતીન્દ્રિય ભાવશ્રુતજ્ઞાન તેના વડે અંતરમાં આત્માને દેખવો તેનું નામ અહીં
‘અચક્ષુદર્શન’ સમજવું. બહારના આ ચક્ષુથી આત્મા ન દેખાય, અંતરના
ભાવશ્રુતચક્ષુથી જ આત્મા દેખાય. આવા અંર્તચક્ષુથી આત્માને દેખનારા ધર્માત્મા તે
પાત્ર છે, આદરણીય છે. સમ્યગ્દ્રષ્ટિ પણ બીજા સમ્યગ્દ્રષ્ટિને અને મુનિને આહારદાન
વગેરેની ભાવના ભાવે છે; એવા ધર્માત્માને ભક્તિપૂર્વક આહારદાનાદિ કરવું તે ઊંચા
પુણ્યબંધનું કારણ છે. અને શુદ્ધદ્રષ્ટિપૂર્વકની જેટલી શુદ્ધપરિણતિ છે તે સંવર–નિર્જરાનું
કારણ છે. સ્વદ્રવ્યના જ ચિંતનથી શુદ્ધપરિણતિ થાય છે, ને પરદ્રવ્યના ચિંતનથી તો
રાગાદિ થાય છે. માટે શુદ્ધ સ્વદ્રવ્યના ચિંતનમાં વર્તવું ને તેની જ ભાવના કરવી–એવો
સંસારદુઃખોથી છૂટવા હવે તો જિનભાવના ભાવ.
ભવના અભાવ માટે તેમને ભાવું છું. કારણ કે ભવનો
અભાવ તો ભવભ્રમણના કારણભૂત ભાવનાઓથી વિરુદ્ધ
પ્રકારની, પૂર્વે નહિ ભાવેલી એવી અપૂર્વ ભાવનાઓથી