છે, એટલે તેને જગતથી સાચી ઉદાસીનતા હોતી નથી. આ રીતે સમ્યજ્ઞાન વગર સાચો
વૈરાગ્ય હોતો નથી.
પરિણામને આત્મામાં જોડે છે; અને જેને આત્માનું લક્ષ નથી, આત્માને સાધવાનો ઉદ્યમ
નથી, અજ્ઞાનના જ સેવનમાં વર્તી રહ્યો છે તેના તો બધાય પરિણામ સંસાર ખાતે જ
છે–પછી તે અશુભ હો કે શુભ. અશુભ ને શુભ એ બંનેથી પાર ત્રીજા પરિણામ–કે જે
આત્મસ્વરૂપને સાધનારા છે–તેની તો અજ્ઞાનીને ખબર નથી; એટલે તે તો રાગને જ
સેવી રહ્યો છે, ને રાગનું સેવન તે તો સંસારનું કારણ છે. રાગથી પાર આત્મસ્વરૂપ શું
ચીજ છે–તેને લક્ષગત કરીને તેનું સેવન કરતાં આત્મસ્વરૂપ સધાય છે.
સમ્યગ્દર્શન જેનું શુદ્ધ છે તે જ્ઞાન–ચારિત્રની પણ ઉગ્ર આરાધના કરીને અલ્પકાળે મોક્ષ
પામશે. સમ્યગ્દર્શન વગર ગમે તેટલું જાણપણું કે ગમે તેટલા ક્રિયાકાંડ હોય તો પણ તેને
જ્ઞાનની કે ચારિત્રની આરાધના હોતી નથી. આ રીતે સમ્યક્ત્વ સમાન પરમ સુખનું
કારણ જગતમાં બીજું નથી. માટે તે સમ્યગ્દર્શનને સાથીદાર બનાવો....તે મોક્ષનું સાચું
સાથીદાર છે. ભક્તિથી તેની આરાધના કરો. મિથ્યાત્વનો અને મિથ્યાત્વપોષક જીવોનો
સંગ છોડો.