जती नथी. अमर्यादित वस्तु अमर्यादपणे रहीने पण ज्ञानमां पूरी प्रमेय थाय छे; ज्ञानमां
प्रमेय थवाथी कांई अमर्यादित वस्तु मर्यादित नथी बनी जती; –अमर्यादित ज्ञान सामर्थ्य
एना करतां पण वधु छे. ए अमर्याद ज्ञानसामर्थ्यनी दिव्यता लक्षमां आवे तो ज (अनंत
आकाश, अनादिअनंतकाळ वगेरे) अमर्यादितवस्तुनुं प्रमेयपणुं ज्ञानमां कया प्रकारे छे ते
ख्यालमां आवे. ज्यां सुधी ज्ञाननो दिव्य महिमा न भासे त्यां सुधी ए वात बेसे नहि.
आकाशनी अनंतता करतां ज्ञानसामर्थ्यनी अनंतता विशाळ छे, ए सामर्थ्यनो महिमा
पहेलां तो आत्मा तरफ वळीने तेने प्रमेय करवो जोईए.
अनंततानो महिमा केम नथी आवतो? ज्ञानना दिव्य अपार सामर्थ्यनो तने ख्याल
नथी एटले जाणे ज्ञान करतां ज्ञेयो घणा मोटा होय ने ज्ञान नानुं होय एम तने लागे
छे, एटले ज्ञान करतां ज्ञेयोनो महिमा तने वधी जाय छे...तेथी तुं ज्ञानस्वभाव तरफ
नथी ढळतो.
ज्ञानसामर्थ्यना अविभाग अंशो अनंतगुणा छे. आकाशक्षेत्रनी अनंतता करतां
ज्ञानसामर्थ्यनी अनंतता घणी मोटी महिमावंत छे.