: १६ : आत्मधर्म : चैत्र :
स्वभावनो अनुभवनशील अने
विभावनो क्षयकरणशील
एवो शुद्धआत्मा...तेने अनुभवो
कलशटीकाना प्रवचनमां स्वानुभवना वर्णनथी
अध्यात्म रसना कळश भरीभरीने गुरुदेव मुमुक्षुओने
पीवरावी रह्यां छे. जेम दूधपाकमां झेर न शोभे, तेम
चैतन्यना स्वानुभवमां विकल्प शोभतो नथी. अत्यंत
सुंदर चैतन्यवस्तु...ते तो स्वानुभवथी ज शोभे छे.–
आवा स्वानुभवनी वात सांभळतां पण मुमुक्षुने तेनो
उत्साह जागे...ने वीर्योल्लास विकल्पमांथी खसीने
स्वानुभव तरफ वळे. ए अनुभवदशा केवी छे तेनुं सुंदर
रोमांचकारी वर्णन.
शुद्धआत्माना अनुभवकाळे केवी स्थिति होय छे? ते कहे छे–
उदयति न नयश्रीरस्तमेति प्रमाणं
क्वचिदपि च न विद्मो याति निक्षेपचक्रम्।
किमपरमभिदध्मो धाम्नि सर्वंकषेस्मिन्
अनुभवमुपयाते भाति न द्वैतमेव।।९।।
चैतन्यधाम जे स्वयंसिद्ध वस्तु तेना अनुभवना प्रत्यक्ष स्वादमां कोई विकल्पो
शोभता नथी. अहा, स्वानुभूतिनो जे अतीन्द्रिय आनंद, तेमां विकल्पनी आकुळता
शोभती नथी. मीठा दूधपाकमां शुं झेरनुं टीपुं शोभे? नहि. तेम चैतन्यनी अनुभूतिना
आनंदनो जे मीठ स्वाद, तेमां विकल्पनी आकुळतारूप झेर भळतुं नथी, विकल्प वगरनो
आनंद, राग वगरनो आनंद एटले शुद्धआत्मानो आनंद शुं चीज छे–तेनी जीवोने खबर
नथी. सम्यकत्वनी साथे अविनाभूत एवा आ परम आनंदनो स्वाद सम्यग्द्रष्टिने ज होय
छे, मिथ्याद्रष्टिने आ आनंदनी गंध पण होती नथी, ए तो विकल्पना ज आनंदमां राची
रह्यो छे. विकल्प ए शोभावाळी वस्तु नथी. शोभावाळी वस्तु तो चैतन्यनो अतीन्द्रिय
आनंद छे. ए आनंद पासे विकल्प शोभतो नथी. जेम अत्यंत