શુદ્ધાત્મસ્વરૂપમાં જેઓ રમે છે, એટલે કે તેની રુચિ કરીને તેમાં એકાગ્રતાનો વારંવાર
અભ્યાસ કરે છે,–આ પ્રકારે જિનવચનમાં (એટલે કે જિનવચનના સારભૂત
શુદ્ધઆત્મામાં) જેઓ રમે છે તેઓ તુરત જ શુદ્ધાત્માને અનુભવે છે.
કહેતા; તે રાગ–વ્યવહાર કે નિમિત્તના અવલંબનમાં લાભ માનીને અટકી રહેવાનું
જિનવચન નથી કહેતા; રાગથી પાર, નિમિત્તથી પાર, વ્યવહારથી પાર એવો જે
પરમાર્થભૂત શુદ્ધઆત્મા તે જ પહેલેથી ઠેઠ સુધી ઉપાદેય છે–એમ જિનવચનનો ઉપદેશ
છે. જેણે શુદ્ધાત્માને ઉપાદેય કર્યો તેણે જ જિનવચન સાંભળ્યા. તે જીવ તુરત જ
શુદ્ધાત્માને સાક્ષાત્ અનુભવે છે.
વગર તેં કોની પ્રતીત કરી? કોની રુચિ કરી? રાગવડે વસ્તુ પમાશે–એમ જ માને તેના
અંતરમાં રાગની ઉપાદેયબુદ્ધિ છે, પણ જિનવાણીમાં ઉપાદેયરૂપ કહેલા શુદ્ધાત્માને તે
જાણતો નથી. શુદ્ધાત્મા સિવાય બીજા રાગાદિને જે ઉપાદેય માને છે તે જિનવચનથી
વિરુદ્ધ ચાલે છે.