: वैशाख : आत्मधर्म : ३प :
आत्मानुं आवुं सुख!! परमात्माने आवुं सुख पूर्ण छे, मुनिवरो आवा स्वभावसुखना
अनुभवमां लीन छे, समकिती जीवो आवा सुखने अनुभवे छे–आम स्वानुभव थतां
बधायनी खरी ओळखाण थई; ने पोते पण तेमनी नातमां भळ्यो. ‘भगवान सुखी’
एम कहे पण सुखनुं वेदन शुं चीज छे तेने तो ओळखे नहि, तो भगवानने पण
खरेखर ओळखतो नथी. माटे शुद्ध स्वरूपने अनुभवे त्यारे अतीन्द्रियसुख पोताने
थाय, ने त्यारे बीजा जीवोना अतीन्द्रियसुखनी खबर पडे.
प्रश्न:– केवुं कारण करवाथी जीव शुद्ध थाय? शुं करवाथी जीव शुद्ध थाय?
उत्तर:– शुद्धनो अनुभव करवाथी जीव शुद्ध थाय छे. अशुद्धभावना अनुभव वडे
कदी शुद्धता थाय नहि, ने शुद्धता विना सुख नहि. आत्माना शुद्ध स्वरूपने अनुभववुं ते
ज शुद्धतानुं कारण छे, ने तेनाथी ज सुख छे.
अशुद्धनो अनुभव शुद्धतानुं कारण केम थाय? एटले विकल्प–राग–व्यवहार
तेना अनुभव वडे शुद्धता केम थाय? विकल्पथी पार जे शुद्ध जीव वस्तु छे तेने
अनुभवतां आत्माना भाव शुद्ध थाय छे, तेने अतीन्द्रियसुख प्रगटे छे ने ते सिद्धपद
पामे छे.
जे शुद्धआत्माने जाणे–अनुभवे ते ज शुद्धताने पामे.–जुओ, आ शुद्धतानुं
कारण बताव्युं–आ सिवाय बीजुं कोई शुद्धतानुं कारण नथी.
जे जीव शुद्धबुद्धिवाळो थई निरंतर शुद्धस्वरूपने अनुभवे छे ते पोताना
अचिंत्य आत्ममहिमाने प्रगट देखे छे. आवो अनुभव करनार मोहने शुद्धबुद्धिवडे
मूळमांथी उखेडी नाखे छे.
वाह! शुद्धस्वरूपने जे अनुभवे छे तेनी ज बुद्धि शुद्ध छे. निरालंबी मार्ग!
रागथी भिन्न मार्ग! ते शुद्धस्वरूपना अनुभववडे ज पमाय छे. शुद्धबुद्धि ज्यां जोरथी
अंतरमां वळी त्यां मोहने हठावी दीधो, मोहने मूळमांथी ऊखेडीने, तेने भेदी नाखीने
ज्ञानी शुद्धबुद्धिवडे तत्क्षण आत्माने अनुभवे छे. रागमां रोकाय तेने शुद्धबुद्धि नथी
कहेतां, तेनामां मोहने तोडवानुं जोर नथी; ने बुद्धि शुद्ध थईने ज्यां अंतरमां वळी त्यां
ते शुद्धबुद्धिमां आत्मा तरफनुं एवुं बळ प्रगट्युं के ते बळथी मिथ्यात्वादि परिणामोने
मूळमांथी उखेडीने नाश करी नाखे छे.
जुओ, आ मिथ्यात्वना नाशनी ने स्वभावने अनुभववानी रीत! स्वभावनो
अनुभवनशील ने विभावनो क्षयकरणशील भगवान आत्मा स्वबळथी जाग्यो, त्यां
मोह रहे नहि. आ चोथा गुणस्थानना सम्यक्त्वनी वात छे. आत्मा निजघरमां प्रवेश
करे छे तेनी