: ६० : आत्मधर्म : वैशाख :
‘हुं ज्ञायक चिदानंदघन छुं, एक समयमां परिपूर्ण शक्तिथी भरेलो ज्ञान ने
आनंदनो सागर छुं’–आवी अध्यात्मनी वात संभळावनारा संत–गुरु पण महा
भाग्यथी मळे छे, ने एवी वात सांभळवा मळी त्यारे प्रसन्नचित्तथी, एटले के एना
सिवायना बीजा बधायनी प्रीति एकवार छोडीने, अने एनी ज प्रीति करीने, ‘मारे तो
आ ज समजवुं छे,–आनो ज अनुभव करवो छे’ एवी ऊंडी उत्कंठा जगाडीने,
उपयोगने जराक ते तरफ थंभावीने, जे जीवे सांभळ्युं ते जीव जरूर तेनी प्रीति आगळ
वधारीने स्वानुभव करशे, अने मुक्ति पामशे.
एमने एम सांभळी ल्ये तेनी वात नथी, पण अंतरमां चैतन्यनो उल्लास
लावीने सांभळे तेनी वात छे. शुं सांभळे? के चैतन्यस्वरूप आत्मानी वार्ता सांभळे.
केवी रीते सांभळे? के उल्लासथी सांभळे; रागना उल्लासथी नहि पण चैतन्यना
उल्लासथी सांभळे. आत्मस्वरूपनी वार्ता सांभळतां प्रमोद आवे–एटले आना
श्रवणवडे शुद्धात्मा लक्षगत कर्यो, ते अपूर्व छे.
अहो! एकवार पण अंतर्लक्ष करीने चेतन्यना उल्लासथी तेनी वात जेणे
सांभळी तेना भवबंधन तूटवा मांडया. स्वभावमां उल्लास आव्यो तो ते तरफ वीर्य
झुकीने तेनो अनुभव करशे ज.
अहा, हुं तो चैतन्यस्वरूप......वीतरागी संतोनी वाणी मारा चैतन्यस्वरूपनो ज
प्रकाश करे छे–एम अंतरमां चैतन्यना भणकार लावीने उत्साहथी–वीर्योल्लासथी जेणे
सांभळ्युं ते अल्पकाळमां स्वभावना उल्लासना बळथी मोक्षने साधशे.
श्रवणना वाच्यभूत चैतन्यना एकत्वस्वरूप प्रत्ये प्रसन्नता ने उल्लास लावीने,
अने जगतनो उल्लास छोडीने, परभावनो प्रेम छोडीने तेनुं जेणे श्रवण कर्युं ते जीव
जरूर स्वानुभव करीने मुक्ति पामे छे. चैतन्यनो कोई अचिंत्य–अपार महिमा छे ते
महिमा जेणे लक्षगत कर्यो तेणे पोताना आत्मामां मोक्षना बीजडां रोप्या.
अहा, एकली चैतन्यवस्तु! जेना मूळस्वरूपमां रागनोय प्रवेश नथी, परथी तो
निरपेक्ष ने परभावोथी ये निरपेक्ष,–एना प्रत्ये अंतरमां उल्लास लावीने ज्ञानीना
श्रीमुखे तेनी वात जेणे सांभळी तेनुं परिणमनचक्र मोक्ष तरफ फर्युं. तेथी कह्युं के–
धन्य छे तेमने.....के जेओ अध्यात्मरसना रसिक
थईने आवी स्वानुभवनी चर्चा पण करे छे.
(“अध्यात्म सन्देश” पुस्तकमांथी संकलित)
(पं. श्री टोडरमल्लजी तथा पं. श्री बनारसीदासजीने लखेली त्रण अध्यात्म
चिठ्ठिओ उपरनां पू. श्री कानजीस्वामीनां प्रवचनो ‘अध्यात्म सन्देश’ नामना पुस्तकरूपे
प्रसिद्धि थनार छे.)