: जेठ: आत्मधर्म :१७:
भगवाननो वैराग्य
राजकोटशहेरमां पंचकल्याणक प्रतिष्ठा
महोत्सव–प्रसंगे भगवान श्री आदिनाथ प्रभुना दीक्षाकल्याणक बाद
दीक्षावनमां पू. गुरुदेवनुं भावभीनुं प्रवचन. (वैशाख सुद दशम)
भगवान ऋषभदेवने आत्मज्ञान तो जन्मथी ज हतुं; आजे वैराग्य पामीने
भगवाने दीक्षा अंगीकार करी ने मुनि थया. भगवान दीक्षाकल्याणकनी तैयारी वखते
बार वैराग्यभावना भावता हता. तीर्थंकरो अने मुनिओ वारंवार बार भावना भावे
छे–भगवान ऋषभदेवे पण आजे दीक्षाप्रसंगे बार भावना भावी हती. अहो, भगवान
आजे बार भावना भावीने मुनि थया. केवी भावना भावी हती भगवाने?
अपूर्व अवसर एवो क््यारे आवशे?
क््यारे थईशुं बाह्यांतर निर्ग्रंथ जो.
सर्व संबंधनुं बंधन तीक्ष्ण छेदीने,
विचरशुं कव महत्पुरुषने पंथ जो
अहो, अनंता तीर्थंकरो जे पंथे विचार्या ते पंथे क््यारे विचरशुं? चैतन्यस्वरूपमां
लीन क््यारे थशुं! एवी भावना धर्मी जीव वारंवार भावे छे. पण पहेलां एवुं स्वरूप
जाण्युं होय तेने ज तेनी भावना साची होय. भगवाने तो आजे एवी दशा साक्षात्
प्रगट करी. चक्रवर्तीओ पण वैराग्य पामीने दीक्षा ल्ये पाछळ हजारो राणीओ विलाप
करती होय, पण ए चक्रवर्ती (शांतिनाथ कुंथुनाथ वगेरे तीर्थंकर) कांई स्त्रीना कारणे
संसारमां रोकाया न हता, पोताना रागने कारणे रोकाया हता, ते राग तूटयो त्यां हवे
कोई तेने संसारमां रोकी न शके. अरे राणीओ! तमारा प्रत्येनो अमारो राग मरी गयो
छे तेने हवे तमे जीवतो करी शको तेम नथी; जेम मरेला मडदाने जीवता करीने
स्मशानेथी पाछा लावी शकाता नथी तेम जेनो राग तूटयो ने वैराग्य पामीने संसार
छोडवा तैयार थया तेने कोई रोकी शके नहि.
अरे, जगतमां आत्मा सिवाय बीजुं कोण शरण छे? आ देहादि बधा संयोगो
क्षणभंगुर छे. जुओने, नाच करतां करतां देवीनुं आयुष पूरुं थई गयुं.–श्रीमद् राजचंद्र
बार भावनानुं वर्णन करतां कहे छे के:–
विद्युतलक्ष्मी प्रभुता पतंग,
आयुष ते तो जलना तरंग,
पुरंदरी चाप अनंग रंग,
शुं राचीओ ज्यां क्षणनो प्रसंग?