: १० : आत्मधर्म : अषाड :
ज अनुभव छे. सम्यग्दर्शन अने स्वानुभव वगर शुभराग करीने पंचमहाव्रतादि
पाळ्या त्यारे पण शुद्धचेतनावस्तुनो स्वाद तेणे न लीधो, तेणे अशुद्धचेतनावडे मात्र
विकारनो स्वाद लीधो. भले मोटो महाराजा हो के त्यागी होय पण शुद्धवस्तुनो जेने
अनुभव नथी ते मलिनस्वादने ज अनुभवे छे, पवित्र आनंदनो अनुभव तेने नथी.
निगोदथी मांडीने नवमीग्रैवेयक सुधीना मिथ्याद्रष्टिजीवोने बधायने सामान्यपणे
‘अशुद्धचेतना’ नो अनुभव छे, तेमां शुभअशुभनी के मंद–तीव्रनी तारतम्यता भले
होय, पण जात तो अशुद्धचेतनानी ज; शुद्धचेतना सम्यग्द्रष्टिने ज होय छे. अज्ञानीने
शुद्धचेतना नहि, ने शुद्धचेतना विना मोक्षमार्ग नहि. शुभरागनुं वेदन ते पण
अशुद्धचेतना ज छे. अशुद्धचेतना ते, मोक्षमार्ग क््यांथी होय?
अरे, पहेलां आवी वस्तुनो महिमा लक्षमां ल्ये, तो तेना प्रयत्ननी उग्रता जागे.
महिमा ज जेने रागनो होय तेने तो प्रयत्न पण रागनो ज ऊपडे, अंतरना लक्षमां
शुद्धस्वरूपनो खरो महिमा भासे तो ते तरफनो प्रयत्न ऊपड्या विना रहे नहि. ज्ञानमां
जेनो महिमा भास्यो ते तरफ चेतना वळे ने तेनो अनुभव करे. “शुद्धजीववस्तु” कही
तेमां शुद्ध द्रव्य–गुण–पर्याय त्रणे आवी जाय छे. स्वानुभव थतां अनंतगुणो निर्मळपणे
परिणमवा मांडे छे. आवा निर्मळ–गुणपर्याय सहित शुद्धजीववस्तु छे. तेनो अनुभव ते
मोक्षमार्ग छे; ते ज सम्यग्दर्शनादि छे.
प्रश्न:– आ सम्यग्दर्शन अने आत्मा भेदरूप छे के अभेदरूप!
उत्तर:– आ सम्यग्दर्शन निर्मळपर्याय अने आत्मा अभेद छे. रागने अने
आत्माने तो स्वभावभेद छे, आ सम्यग्दर्शन अने शुद्धआत्मा अभेद छे, परिणति
स्वभावमां अभेद थईने परिणमी छे, आत्मा पोते अभेदपणे ते परिणतिरूपे परिणम्यो
छे, तेमां भेद नथी. व्यवहारसम्यग्दर्शन जे विकल्परूप छे ते कांई आत्मा साथे अभेद
नथी.