: २ : आत्मधर्म : श्रावण :
‘अमृत’ ना कलशथी
आत्मानो अभिषेक
वाह, ‘समयसार–कलश’ मां तो आचार्यदेवे स्वानुभवरूपी
अमृतना कळश भरीभरीने भगवान आत्माने नवराव्यो छे.
शुद्धवस्तुनो अनुभव बतावीने अमृतचंद्राचार्यदेवे अमृत रेडयां छे.
एक सूक्ष्म विकल्पनी पण जेमां भेळसेळ नथी–एवो
शुद्धआत्मस्वभाव शुद्धनयवडे अनुभवाय छे. हे जीव! समस्त
संकल्प–विकल्प छोडीने ज्ञानवडे तुं आवो अनुभव कर–एम संतोनो
उपदेश छे. आ उपदेश झीलीने वीरतावाळो जीव सम्यक् पुरुषार्थवडे
तेने अनुभवे छे.
आत्मस्वभावं परभावभिन्नम् अपूर्णमाद्यं तविमुक्तमेकम्।
विलीनसंकल्पविकल्पजालं प्रकाशयन् शुद्धनयोऽभ्युदेति।।१०।।
दिव्यध्वनिमां जे शुद्धात्मानुं स्वरूप सांभळ्युं, गुरुपरंपराथी अनुग्रहपूर्वक
शुद्धात्मानो जे उपदेश मळ्यो, अने पोते प्रचुर स्वसंवेदन स्वानुभवथी शुद्धात्माने
अनुभव्यो, ते समस्त निजवैभवथी कुंदकुंदाचार्यदेवे समयसारमां शुद्ध आत्मा देखाडयो
छे; अने अमृतचंद्राचार्यदेवे तेनी टीका करीने आ शुद्धात्मरसनां अमृत घोळ्यां
छे.....वीरतावाळा जीवने ए पचे एवां छे. वीरता एटले स्वभाव तरफना
वीर्योल्लासवाळा जीवो आ शुद्धात्मानी वात सांभळतां असंख्यप्रदेशे पुरुषार्थथी उल्लसी
जाय छे. ने जेनामां विकल्पथी जुदा पडवानुं वीर्य नथी. शुद्धात्मा तरफनो वीर्योल्लास
नथी ते तो आवी शुद्धात्माना अनुभवनी वातने हृदयमां झीली शकतो नथी. ‘अरे,
अत्यारे आत्मा शुद्ध होय! अत्यारे आत्मा अबद्ध होय!’ एम संदेह करतो ते
पुरुषार्थहीनपणामां अटकी जाय छे; ने वीरतावाळो जीव तो विकल्पथी पार थईने, शुद्ध
स्वभावमां प्रवेशीने सम्यक् पुरुषार्थवडे तेने अनुभवे छे.
शुद्धस्वरूप जीववस्तुने अनुभवमां लईने शुद्धनय प्रकाशमान थाय छे. जीववस्तु
आदि–अंतथी रहित छे. वळी शुद्ध जीववस्तुनो अनुभव थतां संकल्प–विकल्पनी जाळ
विलय थई गई छे. रागादि अनेक संकल्पो ने ज्ञानना अनेक विकल्पो ते बधाय
स्वानुभव थतां ज छूटी जाय छे. आवा शुद्ध वस्तुस्वरूपने जे सूचित करे–अनुभवमां
ल्ये ते शुद्धनय छे, ते ज सम्यक्त्व छे.