: २ : आत्मधर्म : भादरवो :
परमात्मतत्त्वनी भावनामां जगतनी प्रतिकूळता केवी? जेम सिंहनी
सामे ससलुं आव्युं तो ते मरवा माटे छे तेम ज्ञानी–साधकनी सामे
प्रतिकूळकर्मो उदयमां आव्या तो ते टळवा माटे छे. कषायना प्रसंगे अंदर
परमात्मतत्त्वनुं चिंतन करतां कषायो विरमी जाय छे. माटे हे जीव! तुं बीजी
चिंता छोडीने सिंह जेवो थई शीघ्र ज परमात्मतत्त्वनी भावनामां तारा
चित्तने जोड.
(परमात्मप्रकाश–प्रवचन)
साधकने कदाचित पूर्वना पापउदयथी अनेक प्रकारनी प्रतिकूळताना दुःख आवी
पडे तो तेमां ते पोताना धीरस्वभावने छोडता नथी, ज्ञानस्वभावनी आराधनाथी
डगता नथी, जुओने, गजसुकुमार, पांडवो वगेरेने केवा प्रसंग आव्या, पण तेओ
स्वभावसन्मुखताथी डग्या नहि. कर्मो उदयसन्मुख थया तो आत्मा पोताना
स्वभावसन्मुख थयो, त्यां उदयमां आवेलु्रं कर्म चाल्युं जशे. पुरुषार्थवडे जे कर्मनी
उदीरणा करीने तोडवा मांगतो हतो ते कर्म सामेथी एनी मेळे उदयमां आव्युं,–एम
साधकजीव शांतचित्तपूर्वक कर्मनो क्षय करे छे. जेम कोई शूरवीर पुरुष दुश्मनने नष्ट
करवा माटे शोधतो होय त्यां दुश्मन सामेथी ज एनी पासे आवे, तेम साधकधर्मात्मा
कर्मोने नष्ट करवा ईच्छे ज छे, त्यां कर्म सामेथी उदयमां आवीने नष्ट थवा मांडयुं;
एटले ए कर्मना उदयमां ज्ञानी गभराता नथी, पण धीरस्वभावमां रहीने
वीतरागभाववडे कर्मोनो नाश करे छे.
अरे जीव! तुं तारा स्वभाव तरफना प्रयत्नमां रहे, त्यां तने कोई कर्म नडशे
नहि, उदयमां आवेल कर्म पण चाल्या जशे. कर्मनुं नाम लईने तारा पुरुषार्थने रोक
नहि. मुनिओ ज्ञान–ध्याननी उग्रतावडे सत्तामां रहेला कर्मोने पण उदयावलीमां खेंचीने
नष्ट करी नांखे छे. अरे जीव! तारुं बांधेलुं कर्म तारा पुरुषार्थथी शुं न तूटे? ऊंधा भावे
जे कर्म बंधायुं ते सवळा भावे एक क्षणमां तूटी जाय छे. पण तुं तारा स्वभावनी रुचि
करीने प्रयत्नवडे स्वसन्मुख वाळ. अरे जीव! तुं सर्वज्ञस्वभावी आत्मा, अचिंत्य तारुं
सामर्थ्य, ने कर्मना उदयनी जराक प्रतिकूळतामां तुं घेराई जा...ए केवी वात? मोटो सिंह
ससलाथी दबाई जाय–ए केम बने? सिंहनी त्राड पडे त्यां ससलां तो