नीकळशुं–एम विचार करवा रोकातो हशे? ना; त्यां तो तरत ज बहार नीकळे छे तेम हे
जीव! तुं अनादिथी मिथ्यात्वना कूवामां पड्यो छे, हवे तेमांथी तत्क्षण बहार नीकळ;
एक सूक्ष्म काळ–जरीक काळ पण ए मिथ्यात्वनो आदर करवा जेवुं नथी. ‘हमणां
अनुभव नहि पछी अनुभव करशुं, हमणां बीजां काम करी लईए पछी अनुभव करशुं
ने मोह छोडशुं–एम जे वायदा करे तेने स्वानुभवनो खरो प्रेम जाग्यो नथी मोहनुं दुःख
एने लाग्युं नथी अरे दुःखथी छूटवा शुं वायदा कराता हशे? ना, तत्क्षण मोहने सर्वथा
छोडो. ने स्वानुभवना प्रत्यक्ष सुखने तरत ज आस्वादो. एने माटेनो अत्यारे ज
अवसर छे.
आस्वादो.