ઔષધ જે ભવરોગનાં કાયરને પ્રતિકૂળ.
આશ્રય નહિ!! વાણીથી પણ લાભ નહિ!! એમ તે કાયરપણે પરાશ્રયમાં લાગ્યો
રહે છે. પણ શૂરવીર થઈને સ્વાશ્રય કરતો નથી. વીતરાગની વાણીએ તો
સ્વાશ્રયમાર્ગનો ઢંઢેરો પીટીને ઉપદેશ આપ્યો છે.
આત્મતત્ત્વ ધ્યાનગમ્ય છે, વાણીગમ્ય નથી. નિશ્ચય–વ્યવહારરૂપ જે દ્વિવિધ
મોક્ષમાર્ગ તેની પ્રાપ્તિ નિયમથી ધ્યાનવડે જ થાય છે.
પણ એવા સ્વાશ્રયના લક્ષે જ સાંભળે છે. –તો જ જિનવાણીનું સાચું શ્રવણ છે.
પરાશ્રયભાવથી લાભ માને કે મનાવે–ત્યાં તો જિનવાણીનું શ્રવણ પણ સાચું નથી.
વિનય– બહુમાન ને ભક્તિ આવ્યા વિના રહે નહિ. ધ્યાનવડે અંતરના
ચૈતન્યતત્ત્વને જાણ્યા વગર વેદ–શાસ્ત્રોનાં ભણતર પણ અન્યથા છે; કેવળ
આનંદરૂપ પરમતત્ત્વ છે–તેમાં પર્યાયને જોડવી–તે જ એક મુક્તિનો ઉપાય છે.
લોકના ઘણા જીવો આવા તત્ત્વને જાણ્યા વગર અન્ય માર્ગમાં લાગી રહ્યા છે,–
પરાશ્રયે વિકારભાવથી લાભ માની રહ્યા છે. પણ માર્ગ તો અંતરમાં
ચૈતન્યસ્વભાવના આશ્રયે છે. માટે અંતરના ધ્યાનવડે શુદ્ધઆત્મા જ ઉપાદેય છે, ને
એ સિવાય પરાશ્રયભાવો સમસ્ત છોડવા જેવા છે,–એ તાત્પર્ય છે, ને એ
જિનવાણીનું ફરમાન છે.