તેની સમ્યક્ત્વાદિ દશા તે પણ ખરેખર અલિંગગ્રહણ એટલે
અતીન્દ્રિયગ્રાહ્ય છે, એકલા ઈન્દ્રિયગમ્ય અનુમાનથી તેને ઓળખી શકાય
નહિ. (એનું ઘણું સરસ વર્ણન પ્રવચનસાર ગા. ૧૭૨ અલિંગગ્રહણના
વીસ બોલમાંથી ચોથા બોલમાં કર્યું છે. (જુઓ સુવર્ણસન્દેશ પત્રિકા નં.
૨૧)
તેની જ ઘોલના, નિજસ્વરૂપની અતિશય મહત્તા ને તેની એકની જ
પ્રિયતા, બીજે બધેથી પરિણામ હટાવીને એક આત્મસ્વરૂપમાં જ
પરિણામને લગાવવાનો ઊંડો–ઊંડો ઉગ્ર પ્રયત્ન, સ્વરૂપની અપ્રાપ્તિનો
પ્રથમ તીવ્ર અજંપો, તેની પ્રાપ્તિ માટે અપાર જિજ્ઞાસા, પછી સ્વરૂપની
આરાધનાનો (નીકટમાં જ તેની પ્રાપ્તિનો) ઉલ્લાસ–એમ ઘણા પ્રકારે
અનેકવાર ગુરુદેવ સમ્યક્ત્વની ભૂમિકાનું સ્વરૂપ સમજાવે છે.
અંદર જ સમાય છે. એ તાજા સમકિતીની પરિણતિમાં કોઈ પરમ
ઉદાસીનતા, જગતથી અલિપ્તતા, આત્માના આનંદની કોઈ અચિન્ત્ય
ખુમારી...(અનુભવનો અધુરો ઉત્તર અનુભવ વડે જ પૂરો થાય એવો છે.
અનુભવ થાય ત્યારે એનું રહસ્ય સમજાય.)
ઐશ્વર્ય જે સર્વજ્ઞતા તે જે આત્માને પ્રગટેલ છે તે આત્મા પોતે ઈશ્વર છે.
એવા સર્વજ્ઞ–ઈશ્વરને જૈનો જ ખરા સ્વરૂપે ઓળખીને સ્વીકારે છે. અન્ય
લોકો ઈશ્વરનું સાચું સ્વરૂપ જાણતા નથી.
ઈશ્વરપણું બતાવે છે–તે જૈનધર્મની ખાસ વિશિષ્ઠતા છે, જૈનો સિવાય બીજા
કોઈ તે જાણતા કે સ્વીકારતા નથી.