शकतो नथी; स्वानुभव ए ज भवसमुद्रने तरवानी कळा छे. ए
कळाने जे नथी जाणतो ते बीजी अनेक कळा जाणतो होय तो पण
संसारसमुद्रमां डुबे छे; अने जेणे एक स्वानुभवकळा जाणी ते जीव
भले कदाच बीजी एक्केय कळा न जाणतो होय तोपण संसार–समुद्रने
तरी जाय छे. माटे सन्तोनो उपदेश छे के हे जीवो! जो तमे आ
दुःखमय संसारसमुद्रने तरवा चाहता हो तो बीजी बधी कळानुं
महत्त्व छोडीने आ स्वानुभवकळानुं महत्त्व समजो अने तेनो उद्यम
करो. स्वानुभवकळानी आ वात स्पष्ट समजाववा अहीं नाविक अने
पंडितनुं द्रष्टान्त आप्युं छे, ते कोई कटाक्ष माटे नहि पण भवसमुद्रने
तरवानी कळानुं स्वरूप स्पष्ट समजाववा माटे छे...
संसारसमुद्रथी तरवानी कळा छे, बाकी बीजां भणतर आवडे तोय भले ने न
आवडे तोय भले. आ स्वानुभव–कळाने जे नथी जाणतो ते भले बीजी अनेक
कळाओ जाणतो होय तोपण संसार समुद्रने तरी शकतो नथी, मोक्षने माटे एनी
एक्केय कळा काम आवती नथी. अने स्वानुभवनी एक कळाने जे जाणे छे तेने
भले बीजी कळा कदाच न आवडे तोपण स्वानुभवना बळे ते संसारने तरशे ने
मोक्षने साधशे. स्वानुभवथी एने केवळज्ञाननी एवी महाविद्या खीलशे के तेमां
जगतनी बधीये विद्यानुं ज्ञान समाई जाय. अरे, आयुष्य ओछुं, बुद्धिनी अल्पता
ने श्रुतनो पार नहि–तेमां हे जीव! तारे ए ज शीखवा जेवुं छे के जेनाथी आ
भवसमुद्रने तराय. बीजी आडीअवळी वातमां पड्या वगर मूळ प्रयोजनभूत ए
वातने जाण के जे जाणवाथी आत्मा आ संसारसमुद्रने तरी जाय. आ संबंधमां
द्रष्टांत: एक वेदीया विद्वान नौकामां बेसीने जता हता; वच्चे नावीक साथे