रूपियाना रजकणना आश्रये छे, जीवनी ईच्छाना आश्रये नहि. हवे ते वखते
ते रूपियानी क्रियानुं ज्ञान, के ईच्छाना भावनुं ज्ञान थाय छे ते ज्ञानपरिणाम
आत्माना आश्रये थाय छे.–आम दरेक परिणामनी वहेंचणी करीने
वस्तुस्वरूप जाणवुं जोईए.
ज शी? दाननी ईच्छा थई ने रूपिया अपाया, त्यां रूपिया जवानी क्रिया
हाथना आधारे पण नथी, हाथनुं हालवुं ते ईच्छाना आधारे नथी, ने
ईच्छानुं परिणमन ते ज्ञानना आधारे नथी. सौ पोतपोताना आश्रयभूत
वस्तुना आधारे छे.
एकरूपे न रहे, पण परिणमन करीने नवी नवी अवस्थारूप कार्यने कर्या करे.–
ए वात चोथा बोलमां कहेशे. जगतनां पदार्थोनो स्वभाव एवो छे के ते
कायम रहे तेम ज तेमां क्षणेक्षणे नवी नवी अवस्थारूप कार्य तेना पोताना
आश्रये थया करे. वस्तुस्वभावनुं आवुं ज्ञान ते ज सम्यग्ज्ञान छे.