शरीरथी कांई आत्मानी पुष्टि नथी.–आ रीते ज्ञानी प्रगटपणे पोताना आत्माने देहथी
तद्न भिन्न देखे छे. आत्मानुं शरीर तो ज्ञान ने आनंदमय छे, आ जड शरीर आत्मानुं
नथी. शरीर अने वस्त्र तो बंने जड छे, अने अहीं शरीर अने आत्मा तो बंनेनी जात
जुदो छे. वस्त्रना परमाणु तो पलटीने कदी शरीररूप थाय पण खरा, परंतु शरीर
पलटीने कदी आत्मारूप थाय नहि, ने आत्मा कदी शरीररूप जड थाय नहि; बंनेनी
जात ज अत्यंत जुदी छे. ज्ञानी तो पोताना आत्माने चेतनपणे ज देखे छे, जडशरीरने
कदी पोतापणे देखता नथी. जुओ, तद्न सहेलुं द्रष्टांत आपीने देह अने आत्मानुं
भिन्नपणुं समजाव्युं छे. वस्त्र तो घणा बदले पण शरीर तो तेने ते ज रहे छे, तेम
शरीरो अनेक बदल्या छतां आत्मा तो तेनो ते ज छे. जो देह ते ज आत्मा होय तो
देहना नाशथी आत्मानो नाश थवो जोईए; देहनी पुष्टिथी आत्माना ज्ञानादिनी पुष्टि
थवी जोईए;–पण एम तो बनतुं नथी. देह पुष्ट होय छतां जीव बुद्धिहीन पण होय छे.
तेथी कांई आत्मा नाश थई जतो नथी, केमके बंने जुदां छे. माटे आत्मा देहथी तद्न
जुदा ज स्वभाववाळो छे. आम ज्ञानी पोताना आत्माने देहथी जुदो जाणीने तेनी ज
भावना भावे छे; अने आवी आत्मभावना ते मुक्तिनो उपाय छे.
समाधि छे. ए सिवाय परचीज मारी ने हुं तेनो अधिकारी–एवी जेनी मान्यता छे तेने
युवान शरीर के तेनी क्रियाओ ते हुं नथी, हुं तो चैतन्यमय आत्मा छुं. जेम जड थांभलो
माराथी जुदो छे, तेम आ देह पण माराथी जुदो छे. अज्ञानी मूढ जीव देहथी जुदाई
जाणतो नथी एटले देहादिप्रत्येना रागद्वेष छोडीने छूटकारो थवानो उपाय पण ते
जाणतो नथी. देहथी भिन्न चैतन्यतत्त्वने लक्षमां लीधा वगर रागादि छोडवा मागे तो ते
छूटी शके