: १४ : आत्मधर्म : फागण : २४९२
वि वि ध व च ना मृ त
(आत्मधर्मनो चालु विभाग: लेखांक: १प)
(२११) चारित्र
अहा, चारित्रदशा तो पूज्य छे, चारित्र तो आत्मानो वैभव छे, ते चारित्र तो
साक्षात् केवळज्ञानने बोलावे छे. चारित्रदशामां तो घणो अतीन्द्रिय आनंद छे. चारित्रवंत
मुनि ए तो सिद्धना अने अरिहंतोना एकदम नजीकना पाडोशी छे. रागनी परिणतिथी
दूर थईने निजस्वरूपना अनंतगुणना वेदनमां जे ठर्या छे–एवा मुनिने चारित्रदशा होय
छे. अहा, आवा चारित्रवंत मुनिना दर्शन थाय तो एमनां चरणो सेवीए. ने एमना
श्रीमुखेथी शुद्धात्माना वैभवनी वात सांभळीए, विदेह क्षेत्रमां तो एवा घणा मुनिवरो
अत्यारे विचरी रह्या छे, पण अहीं एनां दर्शन दुर्लभ थई गया छे.
(२१२) तारुं शुद्धतत्त्व, तेने उपादेय कर,
हे जीव!
* आ शरीर तो धूळ छे. ते तारा तत्त्वमां नथी.
* कर्म पण झीणी धूळ छे, ते तारा तत्त्वमां नथी.
* रागादि भावो ते मेल छे, ते पण तारा शुद्धतत्त्वमां नथी.
* तारुं शुद्धतत्त्व शरीर वगरनुं कर्म वगरनुं, राग वगरनुं, परम ज्ञान
ने आनंदमय छे. आवा तारा शुद्ध तत्त्वने ज तुं उपादेय जाण.
शुद्धतत्त्वने स्वानुभवद्वारा उपादेय करतां तारा रागादि मेल टळी जशे.
ने शरीरनो तथा कर्मनो संबंध छूटी जशे. परम आनंदमय अने केवळज्ञानमय एवी
परमात्मदशा तने प्रगटशे.
(२१३) आराध्यनी आराधना.
आराध्य शुद्ध आत्मद्रव्य,
आराधना करनारी शुद्धपर्याय.